وحدت به معنای دخالت نیست

حجت‌الاسلام و المسلمین علی عباسی، معاون آموزش جامعة المصطفی(ص) العالمیه در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) در مورد فلسفه و چرایی طرح بحث وحدت حوزه و دانشگاه گفت: با توجه به نقش مهمی که دو نهاد علمی کشور؛ یعنی حوزه و دانشگاه داشته و دارند در ابتدای شکل‌گیری انقلاب و در تداوم آن، این بحث از سوی رهبران انقلاب عنوان شد.
وی افزود: بنابراین مهم‌ترین فلسفه طرح این بحث نزدیک‌ترشدن این دو نهاد به خصوص در شرایط ابتدای انقلاب که وضعیت ویژه در کشور وجود داشت ضروری بود و امروز نیز تداوم این همکاری به خصوص در اسلامی‌سازی و بومی‌سازی علوم انسانی بسیار مهم است و همدلی و هماهنگی بیشتر نیاز است.
معاون آموزش جامعة المصطفی(ص) العالمیه با تاکید مجدد بر اینکه هدف از وحدت حوزه و دانشگاه، هماهنگی، همدلی و همراهی بیشتر این دو نهاد مهم و تاثیرگذار بوده است، عنوان کرد: البته وحدت حوزه و دانشگاه به معنای دخالت حوزه در دانشگاه و دانشگاه در حوزه علمیه نیست بلکه هدف تکمیل ظرفیت‌های خالی یکدیگر است که این ظرفیت‌ها به ویژه در تولید علوم، کم هم نیست.
عباسی با بیان اینکه ارتباط و تعامل در زمینه‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی در بحث وحدت حوزه و دانشگاه باید با جدیت بیشتری دنبال شود بیان کرد: راه رسیدن به وضعیت بهتر از وضع موجود، شناخت بیشتر حوزه و دانشگاه از یکدیگر و نزدیکی بیشتر و عمیق‌تر است و روز 27 آذرماه نیز به همین دلیل به عنوان سالروز وحدت حوزه و دانشگاه به عنوان نماد وحدت و فرصت بیشتر برای تحقق این امر، نامگذاری شده است.
معاون آموزش جامعة المصطفی(ص) العالمیه با دفاع از بحث وحدت حوزه و دانشگاه بیان کرد: بنده بر خلاف برخی نظرت، معتقدم که وحدت میان حوزه و دانشگاه روز به روز گسترش و توسعه است و مبادلات علمی و کاری میان این دو نهاد افزایش دارد که موید آن نیز شکل‌گیری مراکز متعدد علمی میان حوزه و دانشگاه و تولید آثار مشترک و برپایی همایش‌ها و نشست‌های علمی مشترک با یکدیگر است.
این استاد حوزه علمیه و معاون اسبق آموزش حوزه‌های علمیه سراسر کشور تصریح کرد: البته طبیعتا میان آنچه که هستیم و بودیم با آنچه قرار است به آن دست یابیم فاصله زیادی وجود دارد؛ ما در جایگاهی که در بحث وحدت حوزه و دانشگاه هستیم رضایت داریم ولی وضعیت، ایده‌آل نیست.
وی تاکید کرد: تصور من این است که اقدامات قابل تحسینی در این مسئله صورت گرفته است و مراکزی مانند پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و ده‌ها مرکز علمی مشترک، تاسیس شده و به خصوص در عرصه علوم انسانی با هم تعامل دارند و برای بومی‌سازی و اسلامی‌سازی علوم انسانی همکاری دارند.
عباسی اظهار کرد: این تعامل و گسترش همکاری در حالی است که در ابتدای انقلاب، تعداد کسانی که در حوزه علوم انسانی در حوزه و دانشگاه فعالیت داشتند از تعداد انگشتان دست کمتر بود ولی امروز صدها و بلکه هزاران نفر در حوزه و دانشگاه هستند که با هدف واحدی به تولید علم و تحقیق و پژوهش در این عرصه مشغول هستند و برای بالندگی علومی چون روانشناسی، جامعه‌شناسی، علوم تربیتی، حقوق و علوم اجتماعی و ... با نگاه اسلامی در حال تحصیل و تدریس و پژوهش و تولید آثار هستند.
معاون آموزش جامعة المصطفی(ص)العالمیه با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران باید به الگو برای کشورهای اسلامی در تولید علوم انسانی تبدیل شود در پاسخ به این سؤال که چه مجموعه‌های اجرایی و غیراجرایی مرتبط با بحث وحدت حوزه و دانشگاه در تحقق آن، مسئولیت سنگین‌تری دارند اظهار کرد: طبیعتا برنامه‌ریزی و تامین منابع لازم برای تحقق این مسئله و نزدیک شدن به وضع ایده‌آل، بر دوش مدیران چه در وزارت علوم و در چه در مدیریت حوزه علمیه است و مسئولیت نخست هم بر دوش آنان است ولی این مسئله، مسئولیت استادان حوزه و دانشگاه، مراکز علمی و حتی دانش‌پژوهان و دانشجویان و طلاب را از آنان سلب نخواهد کرد بنابراین در یک کلمه باید گفت که همکاری و همدلی و همراهی گروهی و جمعی افراد نامبرده برای نزدیکترشدن به اهداف وحدت حوزه و دانشگاه ضروری است.
عباسی در پاسخ به این سؤال که مهم‌ترین مانع برای تحقق جامع و کامل وحدت حوزه و دانشگاه چیست؟ با بیان اینکه ممکن است برخی عوامل داخلی هم دخیل در موضوع باشند گفت: از دید بنده، دلیل اصلی در این مسئله، کسانی هستند که در خارج مرزها به سر می‌برند و یا در داخل هستند ولی تفکر آنان از خارج مرکز گرفته می‌شود و از تعمیق و توسعه ارتباط میان حوزه و دانشگاه راضی نیستند لذا بدبینی درست کرده و فضا را مسموم جلوه می‌دهند.
عباسی بیان کرد: تحول در علوم انسانی و بومی‌سازی آن که در چند سال اخیر جزء دغدغه‌های مهم رهبری بوده و هست، از دید هر منصفی برای کشور ما لازم و ضروری است ولی کسانی که راضی نیستند، به شدت با آن مخالفت می‌کنند بنابراین مهم‌ترین ریشه، در بیرون مرزها قرار دارد.
معاون آموزش جامعة المصطفی(ص) العالمیه عنوان کرد: برخی به این اختلافات دامن می‎زنند در حالی که مصلحت عمومی مردم و انقلاب و جامعه و تفکر اسلامی، همزیستی و همدلی و هماهنگی بیشتر میان حوزه و دانشگاه است البته ممکن است مخالفان وحدت حوزه و دانشگاه، سخن خود را با لباس علمی به خورد مردم بدهند ولی از دید من ریشه مسئله، در سوء تفاهمات و سوء برداشت‌هایی است که از بیرون کشور دامن زده می‌شود.