رمضان مضمونی پرطرفدار در شعر پارسی است/ مولانا پیشتاز در ستایش روزه‌داری
گروه ادب ــ مصطفی محدثی خراسانی، شاعر و منتقد ادبی، گفت: ماه رمضان و روزه‌داری در ادبیات و شعر فارسی مسئله‌ای است که بسیار به آن پرداخته شده است، از همین رو یکی از مضامین پرطرفدار میان شعراست. برای نمونه مولانا و حافظ در اشعار خود بارها به مناسک و آداب ماه رمضان اشاره کرده‌اند که این خود نشان‌دهنده اهمیت و جایگاه والای روزه‌داری در میان قدماست.
به گزارش ایکنا؛ به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، درباره مضمون ماه مبارک رمضان و به کارگیری این موضوع در ادبیات فارسی گفت: شاعران ما در طول تاریخ حیات شعر پارسی بارها به رمضان، روزه‌داری و ستایش این ماه اشاره کرده‌اند و یکی از پرطرفدارترین موضوعات است. در گذشته، بعد از افطار و زمان سحر اوقاتی بوده است که مورد توجه شعرا قرار می‌گرفت و اشعار بسیاری پیرامون آن سروده شده است.
محدثی خراسانی ادامه داد: رمضان در سروده شاعران بزرگ تنها یک ماه نیست که عبادتی خاص در آن انجام می‌شود، بلکه شور و شعفی عرفانی را برای بندگان به ارمغان می‌آورد و به عنوان یک مسئله بسیار مهم در حوزه عرفان و اخلاق به آن نگاه می‌شود. شعر رمضان گاهی به شکل مستقیم به خود رمضان و موضوع روزه‌داری در آن اشاره دارد و گاهی هم به موضوع روزه به عنوان یک عبادت و تحت عنوان یک واژه برای تصریح و بسط موضوعات دیگر استفاده می‌شود.
این شاعر اضافه کرد: مولانا یکی از شاعران بزرگی است که به موضوع رمضان و روزه‌داری به شکل مفصل پرداخته است؛ به طوری که وی در زندگی شخصی خودش نیز پیش از رسیدن ماه رمضان، ماه رجب و شعبان را به روزه‌داری می‌پرداخت و حال و هوای این عبارت را به طور مشخص و ویژه بازگو کرده است.
محدثی خراسانی درباره رمضان در اشعار حافظ نیز گفت: حافظ همیشه مسائل و موضوعات شعری خودش را به شکل کنایه‌آمیز بیان می‌کند. از همین رو عده‌ای اعتقاد دارند که این شاعر بزرگ در رد روزه‌داری و مذمت آن شعر گفته است. در حالی در بررسی اشعار مرتبط با رمضان دو نوع محتوا وجود دارد؛ نخست پرداختن به خود موضوع رمضان و دوم تفسیر یک موضوع با اشاره و کنایه به روزه‌داری. از همین رو حافظ در بسیاری از ابیات خود به روزه‌داری و رمضان اشاره کرده که گاهی برای تشریح یک مسئله و یا گاهی برای پرداختن به موضوع رمضان از این واژگان بهره برده است.
وی در ادامه تصریح کرد: در شعرای معاصر نیز رمضان و روزه‌داری جایگاه ارزنده‌ای دارد؛ به طوری که در شعرای پس از انقلاب می‌توان علیرضا قزوه و مرتضی امیری اسفندقه را پیشرو و پیشگام شعر با موضوع رمضان دانست. آن‌ها نیز در به کارگیری موضوع رمضان به هر دو جنبه شعری آن پرداخته‌اند.
این کارشناس حوزه ادبیات در پایان تاکید کرد: ماه مبارک رمضان به طور طبیعی ماهی لطیف و روحانی است و این فضای ملکوتی و الهی قطعاً با طبع لطیف شاعری سنخیتی دوچندان دارد. از همین رو شعرا توجه ویژه‌ای به این ماه مبارک و بحث روزه‌داری دارند که می‌توان آن را یکی از ظرفیت‌های مطلوب شعر پارسی دانست.
انتهای پیام
