«عليرضا طالبپور» معاون فناوری اطلاعات و ارتباطات دانشكده شهيد بهشتی و مديرعامل مؤسسه فرهنگی اطلاعرسانی تبيان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) با اشاره به اين مطلب كه پيشرفتهترين و با سابقهترين فعاليتهايی كه در فضای مجازی برای آموزش آن از ابزار تكنولوژی استفاده شده، مقوله دين بوده بيان كرد: اولين محصولاتی كه در بحث مالتیمدياها توليد شده محصولات قرآنی و مربوط به آموزش قرآن كريم و مفاهيم قرآنی بودهاست.
وی كارايی اينترنت را در انتقال و آموزش مفاهيم تمام قرآنی و دينی كامل دانست و تأكيد كرد: آموزشهای الكترونيكی مقولهای است كه تقريباً به موضوع آن بستگی ندارد هر چند كه با تفاوت موضوع اين تكنولوژی شدت و ضعف پيداكرده و بهرهوری آن كاهش يا افزايش میيابد.
طالبپور مزايايی را برای آموزش دينی در فضای مجازی قائل شد و گفت: در آموزش الكترونيكی دينی بهدليل انجامشدن اين آموزش در فضايی غير از كلاس درس و شناختهنشدن فرد، كاربر اين امكان را دارد كه راحتتر اشكالات و شبهات خود را مطرح كند و آموزش بهتری برای كاربر حاصل شود.
وی در ادامه با بررسی نقاط ضعف و قوت اين نوع آموزشها تصريح كرد: نكته ديگری كه در اين زمينه میتوان به آن اشاره كرد، نقش تربيتی استاد در فضای واقعی است. به اين معنا كه تأثيری كه استاد در آموزش حضوری با موضوع مذهب میتواند در دانشجو داشتهباشد، قابل توجه است. اما اين در عين حال كه نقطه قوتی برای آموزش در فضای واقعی است، میتواند يك ضعف نيز به حساب آيد.
معاون فناوری اطلاعات و ارتباطات دانشكده شهيد بهشتی در ادامه توضيح داد: اين بدان معنا است كه در آموزش الكترونيكی دينی بهدليل عدم رؤيت استاد بهوسيله دانشجو استاد ايدهآل و بدون هيچ نقطه ضعفی تصور میشود و اين در آموزش حضوری يك نوع نقص است. بنابراين از جنبههای مختلف، آموزش مجازی میتواند كه مؤثرتر باشد.
مديرعامل مؤسسه تبيان، دو نوع آموزش سنتی و مدرن برای E-Learning دينی معرفی كرده و خاطرنشان كرد: آموزش سنتی فقط استفاده از تكنولوژی برای ارائه مطالب دينی و قرآنی است كه اين فقط نوعی ارائه مطلب است چرا كه در بخش حوزه علميه تبيان تمامی دروس حوزه اعم از مقدماتی تا سطوح بالاتر برای كاربران قابل دسترسی است. اما ما توقعی كه از آموزش الكترونيكی دينی داريم بهرهگيری از ابزار تكنولوژيك و آموزشهای چند رسانهای برای توليد محتوای قرآنی مختص آموزش در اين فضا است.
وی با اعلام اين مطلب كه آموزش الكترونيكیدينی به معنای واقعی از جايگاه نسبتاً ضعيفی در حال حاضر برخورداراست، گفت: همچنين از امكانات ديگری كه آموزش الكترونيك قرآنی بايد داشتهباشد، امكان به عمق رفتن متناسب با نياز كاربر و دانش كاربر است كه در حال حاضر وجود ندارد و پيشرفت آن نيز با سرعت كمی جلو میرود.
طالب پور ادامه داد: دورههايی كه در دانشگاههای مجازی دينی هم ارائه میشود، به صورت آئيننامهای و مدون موجود نيست. دروسی كه در حال حاضر در اين فضا توليد میشود، اصلاً قابل مقايسه با حجم درسی كه امكان توليد در اين فضا دارد، نبوده و تعداد كسانی كه در اين زمينه كار میكنند اصلاً قابل مقايسه نيستند با كسانی كه توليد محتوا میكنند.
معاون فناوری اطلاعات و ارتباطات دانشكده شهيد بهشتی، جلب توجه به اين مسئله و ايجاد بسترهای مناسب را پيشرفت مهمی در اين زمينه خواند و اين اقدام را جای اميدواری دانست.
وی نبودن دانش عمومی امكان استفاده از فضای مجازی در اين امر و همينطور نبود احساس نياز به بهرهگيری از اين تكنولوژی را دليل اصلی ضعف در اين فضا معرفی كرد و افزود: برای ترقی در اين فناوری فقط نياز به ايجاد ارادهای مستحكم در ابتدای راه و شروع اوليه مناسب است، چون پس از شروع اوليه و اطلاع كافی از اين شيوه اين نوع آموزش راه خود را پيدا كرده و توسعه میيابد.
طالبپور آسيبهايی كه اين نوع آموزش را تهديد میكند، بحث امنيت اطلاعات و دست بردن در اطلاعات دانست كه البته قابل جبران بوده ولی ضرری كه امكان دارد از نشر اطلاعات نادرست شامل خيلی از افراد شود، بهدليل كپی كردن افراد از روی مطالب وبلاگها و سايتهای مختلف، گسترده است.
وی در ادامه به راهكارهايی برای ايجاد امنيت در اين فضا اشاره كرد و گفت: محافظت از اطلاعات اصلی هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ شيوهكاری و مديريتی و محتوايی يكی از راهكارهای جلوگيری از اين آسيبها است. كه برای تحقق اين موضوع وارد بحث ايجاد datacenter مركزی خواهيم شد كه يكی از راهكارهايی است كه ما امروزه درصدد دستيابی به آن هستيم و انشاءالله در آيندهای نزديك موفق به ايجاد تنها data center مركزی در ايران میشويم.
وی افزود: ايجاد data center مركزی از دسترسی افراد به اطلاعات اصلی جلوگيری كرده و مانند يك مهر استاندارد عمل میكند و مطلب از آسيب در امان میماند.
طالبپور همچنين از رسالت دولت در حمايت از آموزش الكترونيكی قرآنی حمايتهای مالی نام برد و خاطرنشان كرد: حمايتهای مالی دولت امكان رشد و پيشرفت زيادی را از اين نوع آموزشها فراهم میآورد. اگر افراد بخواهند اين نوع آموزشها را به صورت داوطلبانه انجام دهند، دو حالت پيش میآيد.
اول اينكه يا اين حركت بايد برای فرد جنبه اقتصادی داشتهباشد، كه در بحث elearning دينی اين ممكن به اين زودی ميسر نمیشود و راهديگر در صورت نداشتن جنبه اقتصادی ايناست كه دولت حمايت جدی كند.