اعظم نصیرپور، روانشناس و مشاور خانواده، در گفتگو با ایکنا از اردبیل، گفت: خانواده، نهادی مقدس است که میتواند بهترین مکان برای آسایش و آرامش جسم و روان آدمی باشد و خانواده، سنگ بنای جامعه و سازمان نظام یافته اجتماعی است که در همه جوامع ارزش و اهمیت بسیار دارد.
نصیرپور افزود: خانواده، نخستین و پایدارترین نهاد انسانی و بخشی کوچک و مؤثر از جامعه است که عناصر آن بر یکدیگر اثرگذارند و هر بحرانی که اجتماع را فرا گیرد، خانواده نیز از آن تأثیر میگیرد و در مقابل، هرگاه خانواده گرفتار تزلزل و کاستی شود، آینده جامعه نیز به خطر میافتد، فلذا هر چه بنیان اخلاقی و معنوی خانواده محکمتر باشد، بحرانهای احتمالی جامعه، کمتر متوجه آن میشود.
وی تصریح کرد: تربیت فرزندان بر اساس شرایط و ویژگیهای عصر حاضر خانواده را نخستین هسته هویتی آدمی میدانند، مجموعهای که انسان اولین تجربههای دادوستد مادی و معنوی را در آن میچشد و میآموزد، یافتههای دانش بشری و آموزههای دینی تقریباً بر نکته متفقاند که شخصیت کودک مانند زمینِ آماده کشت، متناسب با ویژگیهای محیطی و همین دادوستدهای فکری و عاطفی رشد میکند و شکل میگیرد.
این مدرس دانشگاه خاطر نشان کرد: فرزندانی که در دنیای امروز و همراه با فناوریهای روز دنیا متولد و از آن بهرهمند میشوند، «بومیان دیجیتال» و والدین آنان «مهاجران دیجیتال» نام گرفتهاند؛ گویا آنان از زمانه دیگری به این عصر مهاجرت کردهاند و طبیعی است که در دیدگاه، اندیشه، رفتار و نقطه نظرات دختران و والدین تفاوتهایی وجود داشته باشد. نکته مهم در این بین آن است که والدین مطالعات به روز داشته باشند تا در جریان مؤلفهها و مشخصههای رشد فرزندان و نیازهای آنان قرار گیرند و اگر والدین مبنای نحوه مواجهه خود با فرزندانشان را همان رفتارهایی که پدران و مادرانشان با آنان داشتند، قرار دهند، محکوم به شکست میشوند، چراکه درک متقابل شکل نمیگیرد.
تنظیم رژیم مصرف رسانهای خانواده
نصیرپور تأکید کرد: ما به عنوان والدین همانطور که مسئول تنظیم رژیم غذایی خانوادهمان هستیم، بایستی بر رژیم مصرف رسانهای و فکری آنها نیز نظارت داشته باشیم، همانطور که آیات و روایات اسلامی بر این تأکید دارد که «بنگرید چه غذایی به روحتان میدهید» بسیاری از ما والدین بر خوردن اغلب خوراکیها توسط فرزندانمان نظارت داریم، اما بر غذایی که بر روی فکر و ذهن و ذائقه او اثر دارد، نظارتی نداریم و خود مسبب گرایش فرزندانمان به بسیاری از رسانهها در کودکی میشویم، که تبعات آن در نوجوانی و بزرگسالی برایمان غیرقابل تحمل میشود.
این روانشناس و مشاوره خانواده، گفت: وقتی کودک خردسالمان را ساعتها پای تلویزیون رها میکنیم تا بتوانیم به کارهای خود برسیم یا اینکه او را آرام کنیم، به این فکر نمیکنیم که گرایش به تصاویر رنگی و محرک را در او زیاد میکنیم، پس ضروری است همانطور که باید نسبت به خوراک کودکمان و خودمان، حساسیت و تمرکز کنیم، بایستی به محتوای رسانهای که ذهنیت، سبک زندگی، ارزشها و باورهای ما و فرزندانمان را شکل میدهد، توجه صدچندان داشته باشیم.
ما به عنوان والدین میتوانیم به ارتقای سواد رسانهای فرزندانمان کمک کنیم، تا عادات رسانهایشان به طرز صحیحی شکل یابد و در مورد اثرات بالقوه رسانهها آگاهی بیشتری پیدا کنند.
خبرنگار: فائزه ندایی
انتهای پیام