نه فقر نشانه اهانت است و نه دارایى نشانه کرامت + صوت

«وجود اقدس امام حسین (ع) می‌فرمایند که گاهی خداوند متعال انسان را با دادن نعمتی آزمایش می‌کند کما اینکه گاهی هم با گرفتن نعمتی او را آزمایش می‌کند. این دادن‌ها و گرفتن‌ها، این اخذ‌ها و عطا‌ها در نگاه ما باید درست تحلیل شود و گمان نکنیم که اگر خداوند چیزی را از ما گرفت ما از چشم خدا افتادیم اگر خدا ما را بیمار کرد یا اگر ما را دچار فقر کرد ما لزوماً از چشم خداوند متعال افتاده‌ایم. این فرمایش بسیار نورانی و زیبای سیدالشهدا (ع) می‌تواند چراغ راه ما هم از نظر تئوریک و معرفتی باشد و هم از نظر عملیاتی و عملی در زندگی ما روشنگری کند یعنی اگر مشاهده کردیم خداوند در زندگی به کسی نعمت داد این را لزوماً به معنای شایستگی او نگذاریم و اگر از کسی نعمت گرفته شد این را بدین معنی نگیریم که او از چشم خداوند افتاده است.
خداوند در آیه ۱۶ سوره فجر قرآن کریم می‌فرماید که: «وَأَمَّآ إِذَا مَا ابْتَلاَهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّى أَهَانَنِ» هرگاه او را بیازماید و روزى او را تنگ سازد، مى‏گوید: پروردگارم مرا خوار کرده است. قرآن این را به‌عنوان یک انتقاد مطرح می‌کند انسان اصولاً این‌گونه است که زمانی که نعمتی به او می‌رسد خیلی خوشحال می‌شود و این نعمت را به معنی شایستگی خود تلقی می‌کند و اگر چیزی از او گرفته شود می‌گوید ای‌داد و بیداد، دیدی خداوند به من پشت کرد و من از چشم او افتادم. وجود اقدس امام حسین (ع) یکی از زیباترین آموزه‌هایشان همین است و می‌فرمایند که ببینید آیا شما در مواجه با نعمت‌های الهی چگونه هستید. حضرات معصومین واقعاً نسخه عملی قرآن کریم هستند و این موضوع در فرمایشات و عملکرد ایشان ظهور و بروز دارد.
نقطه مقابل آیه ۱۶ سوره فجر آیه ۱۵ همین سوره هست یعنی خداوند در این آیه از قرآن کریم می‌فرماید که: «فَأَمَّا الْإِنسَانُ إذَا مَا ابْتَلاَهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّى أَکْرَمَنِ»، امّا انسان، (طبعش چنین است که) هرگاه پروردگارش او را بیازماید و گرامی داشته و نعمتش دهد، (مغرور گشته و) میگوید: پروردگارم مرا گرامى داشته است. نه فقر نشانه اهانت است و نه دارایى نشانه کرامت؛ بلکه هر دو وسیله آزمایش است.
بزرگواران معصوم (ع) همه به‌منزله روح واحد در بدن‌های مختلف هستند و نکته زیبای دیگر از لسان فرزند رشید امام حسین (ع) یعنی حضرت زین‌العابدین (ع) است که می‌فرمایند: «وَ اجْعَلْ شُکرِی لَک عَلَی مَا زَوَیتَ عَنِّی أَوْفَرَ مِنْ شُکرِی إِیاک عَلَی مَا خَوَّلْتَنِی» یعنی خدایا کاری کن که شکر من بر نداده‌های تو بیش از شکر من بر داده‌ها باشد. ما شکرمان نباید در جایی باشد که چیزی داریم حتی گاهی چیزی را خدا از ما می‌گیرد یا نداریم همین به نفع ماست اگر امروز به فردی بگویند شما فلان خودروی لوکس زیبا را می‌خواهی داشته باشی؟ در پاسخ می‌گوید صددرصد دوست دارم، ولی اگر بعدش به او بگویید با همین خودرو یک ماه دیگر تصادف خواهید کرد و جان خود را از دست خواهید داد، می‌گوید نه این الآن به نفع من نخواهد بود. ما به کنه امور آگاه نیستیم گاهی انسان با مال زیاد، مقام بالا، سمت آزمایش می‌شود و گاهی با رسیدن دستش به بیت‌المال فکر می‌کند بله یک سفره‌ای پهن‌شده و از آن استفاده کرده و لذت می‌برد، ولی همین لذت ندامت بعدی را به دنبال خواهد داشت ما اگر به کنه امور آگاه باشیم مسلماً نوع خواسته‌ها و مطالباتمان از خداوند متعال تغییر خواهد کرد. فرمایش امام سجاد (ع) می‌تواند واقعاً یکی از آموزه‌های بسیار کاربردی در زندگی ما باشد امید است بتوانیم با تأسی به سیره حضرات معصومین (ع) علی‌الخصوص وجود اقدس سیدالشهدا بتوانیم در پرتو فرمایشات این بزرگواران زندگی مستقیمی و در مسیر بندگی و عبودیت خداوند متعال رقم بزنیم.»