مردم در روز رستاخيز به سان پروانه‌‌هاى پراکنده و سرگردان درخواهند آمد: ﴿يَوْمَ يَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ﴾.(قارعه، آيه ۴) در تفسير واژه «فَراش» اختلاف است؛ برخى مقصود از آن را پروانه‌‌هاى گرد چراغ دانسته‌‌اند؛ گروهى نيز معناى ديگرى را چون پشه يا پشه‌‌هاى ريز و کوچک، ملخ‌های کوچک يا ازدحام ملخ‌­ها براى آن بيان کرده‌‌اند. شايد بتوان منظور از فراش را هر حشره‌‌اى که گرد آتش مى‌‌گردد و گاه در آن مى‌‌افتد -اعم از پشه، پروانه، ملخ و...- دانست. برخى تفسير «فَراش» را به پروانه، نادرست و آن را هم معنای فِراش (فرش و گستردنی) دانسته‌‌اند که اين تعبير به شدت خفت و خواری مردم در رستاخیز اشاره دارد. مطالعه ساختمان این دسته از موجودات، درس‌هاى جالبى به ما مى‌آموزد و ما را به آن مبدأ بزرگ هستى که تمام این شگفتى‌ها از علم و قدرت بی پایان او سرچشمه گرفته است راهنمایی می‌کند. درس‌هاى توحيدى که از مطالعه حشرات کوچک دستگاه آفرینش مى‌توان گرفت، از آیات بزرگ توحیدی و مطالعه در عالم بزرگ آسمان‌ها روشن‌تر و واضح‌تر است، زیرا هر اندازه که موجودى کوچک‌تر و دقیق‌تر باشد، به همان اندازه، ایجاد شرایط حیات و بقا در آن مشکل‌تر، پیچیده‌تر و احتمال تصادف در مورد آن به طور یقین در حدّ صفر خواهد بود. برگرفته از کتاب: آفريدگار جهان‏،تالیف آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى.