شاخصه‌های اخلاقی قمربنی‌هاشم(ع) و نقش پررنگ مادری
حضرت عباس(ع) به دلیل تربیت شدن توسط مادری همچون حضرت ام لبنین(س) بود که به مقام باب‌الحوائجی رسید.
داود معماری، استاد دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) در یادداشتی که به انگیزه سالروز میلاد حضرت عباس(ع) برای ایکنا ارسال کرده؛ شاخصه‌های اخلاقی قمربنی‌هاشم(ع) را بررسی کرده است. متن این یادداشت را با هم می‌خوانیم:
بعد از شهادت حضرت زهرا(س)، برادر امیرالمؤمنین(ع)، عقیل در صدد بود برای حضرت علی(ع) همسری انتخاب کند، بنابراین به امیرالمؤمنین(ع) قبیله‌ای شجاع و پاک‌دامن به نام «بنی کلاب» را معرفی کرد و دختری از این قبیله به نام «فاطمه کلابیه» را برای همسری به امیرالمؤمنین(ع) معرفی کردند که همان حضرت ام‌البنین(س)، مادر قمربنی‌هاشم حضرت عباس(ع) است.
شجاعت و دلاوری حضرت ام‌البنین(س) زبانزد عام و خاص بود در حدی که آوازه شمشیرزنی این بانو تا روم رسیده بود. اولین مربی شمشیر زنی و تیراندازی قمربنی هاشم(ع) هم مادر گرامی ایشان حضرت ام‌البنین(س) بودند. روایتی هم از امیرالمؤمنین(ع) وجود دارد که ایشان فرموده‌اند «برای متولد شدن عباس(ع)، اینکه پدرش من باشم کافی نبود، مادری مثل ام‌البنین لازم بود تا همچون عباس(ع) متولد و تربیت شود.»
امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و محمد حنفیه و قمربنی‌هاشم همگی پسران امیرالمؤمنین(ع) بودند ولی طبق تاریخ، محمد حنفیه در جنگ جمل وقتی علی(ع) پرچم را به دست او داد تا به میدان برود، تا میانه راه رفت و ترسید و برگشت، اما پس از او امام حسن(ع) پرچم را برداشتند و در جنگ پیروز شدند و این به دلیل تفاوت نقش مادر در رشد و تربیت فرزند است.
اگرچه که پررنگ‌ترین نقش حضرت عباس(ع) در تاریخ در واقعه عاشورا بیان شده است، اما ایشان از ابتدا طوری تربیت شده بودند که پناه حضرت زینب(س) و شمشیر امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بودند. ایشان به‌عنوان یک نوجوان در جنگ صفین در کنار پدر بزرگوارشان امیرالمؤمنین(ع) هم حضور داشتند.
حضرت عباس(ع) تالی تلو معصوم بودند یعنی از نظر رتبه و درجه در نزد پروردگار متعال، پشت سر امام معصوم بودند. تالی تلو معصوم، بالاترین و برجسته‌ترین افراد بعد از امام معصوم هستند به همین دلیل از نظر شخصیتی، حضرت ابوالفضل العباس(ع) خیلی قابل مقایسه با سایر صحابه نیستند و جایگاه والاتری دارند چراکه در درجه بعد از معصوم قرار می‌گیرند.
حضرت عباس(ع) این مقام را به راحتی دریافت نکردند، بلکه به‌واسطه ایمان و وفاداری ایشان به رهبر و پیشوای خود امام حسین(ع) این لقب را دریافت کردند. در روز تاسوعا عمر بن سعد و شمر پیشنهاد مقام و امان‌نامه به حضرت عباس(ع) دادند، اما حضرت عباس(ع) با علم به شهادت در کنار امام خود، امان‌نامه را رد کردند و با بصیرت و شجاعت در کنار برادر و امام خود ایستادگی کردند.
در بین صفات قمر بنی‌هاشم سه صفت برجسته‌تر هستند که یکی شجاعت بصیرانه ایشان بود و دیگری وفاداری بی‌قید و شرط حضرت نسبت به شخص امام معصوم و پایداری ایشان در این ماجرا بود و سومی ادب ایشان که مثال‌زدنی و بی‌نظیر بود.
در مورد باب‌الحوائج نامیده شدن حضرت عباس(ع) هم باید این توضیح را داد که البته همه اولیای الهی به شکلی باب‌الحوائج هستند، چراکه حوائج را فقط خداوند برطرف می‌کند، معصومین دری هستند به روی آسمان خداوند که ما آن‌ها را در مقابل خداوند شفیع خود و حوائج‌مان قرار می‌دهیم تا خداوند به احترام عزت آن‌ها دعای ما را برآورده کنند.
در بین معصومین امام کاظم(ع) و پس از ایشان، حضرت عباس(ع) در میان مردم بیشتر از باقی ائمه معروف به باب‌الحوائج هستند و این به آن معناست که این بزرگواران نهایت تقرب را به آستان الهی دارند و خداوند به احترام این تقرب و ایمان بندگان شایسته‌اش روی زمین، کسانی که این بزرگواران را شفیع خود قرار می‌دهند را ناامید برنمی‌گرداند و نکته دیگر اینکه در واقع شخصیت حضرت عباس(ع)، به‌دلیل تربیت شدن توسط مادری همچون حضرت ام‌البنین(س) بود که به مقام باب‌الحوائجی رسید.
البته که فقط شفیع قرار دادن کافی نیست، باید به معنای واقعی به ایشان اعتقاد قلبی داشته باشیم و در عمل هم تلاش کنیم رفتار خود را به حضرت قمر بنی‌هاشم(ع) نزدیک‌تر کنیم و برای آن حاجتی که طلب می‌کنیم هم تلاش کنیم تا برآورده به خیر شود.
انتهای پیام
