عذاب یهودیان در دنیا و آخرت از منظر آیات

به گزارش ایکنا از قزوین، آیت‌الله عبدالکریم عابدینی، نماینده ولی‌ فقیه در استان و امام جمعه قزوین در جلسه تفسیر قرآن کریم در مسجد شیخ‌الاسلام قزوین در سخنانی به شرح سوره حشر پرداخت که در ادامه می‌خوانیم:

مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع‌البیان در خصوص آیه دوم سوره حشر آورده است او همان خدایی است که کافران اهل کتاب یعنی یهودیان بنی‌نضیر را از خانه‌هایشان اخراج کرد، خدا کاری کرد مؤمنان بر این‌ها مسلط شوند؛ اکنون نیز همین اتفاق افتاده است، اینکه ما می‌بینیم مردم مظلوم غزه در مقابل صهیونیست‌ها پیروز شده‌اند، یعنی خدا مؤمنان را بر یهود مسلط کرده است.

مرحوم طبرسی در ادامه آورده است: خدا به رسول خودش دستور داد که باید یهودیان را از منازلشان بیرون کنی، این‌ها اگر در این منازل بمانند منشأ فساد می‌شوند، وقتی خدا در آن زمان به رسولش دستور داد که باید این‌ها را از خانه‌هایشان بیرون کنید، یعنی به همه مسلمانان جهان فرمان می‌دهد که اگر یهودیان در هر مکانی اجتماع کردند و دور خودشان دیوار کشیدند، شما باید آنان را از خانه‌هایشان بیرون کنید، این نسخه درمان سرطان بدخیم یهود در هر زمان و مکانی به حساب می‌آید.

یهودیان در آن زمان موقعیت، ثروت، شهرت و شوکتی داشتند که باورشان نمی‌شد مسلمان‌ها بخواهند حرفی به این‌ها بزنند، در این شرایط رسول خدا(ص) به راحتی آن‌ها را از مدینه بیرون کرد، آن‌ها هم هیچ غلطی نتوانستند بکنند، این چنین بود که اولین فتح برای رسول خدا(ص) اتفاق آمد.

بیشتر بخوانید:

• شأن نزول آیه دوم سوره حشر و خروج یهودیان از مدینه 

در ادامه آیه دوم سوره حشر خدای متعال به مؤمنان می‌فرماید: شما باورتان نمی‌شد و گمان نمی‌کردید که یهودیان از مدینه خارج شوند، اما خدا آن‌ها را از دژهای مستحکم‌شان بیرون کرد و شرشان را از حیطه رسول خدا(ص) و مؤمنان کم کرد، خود یهودیان هم گمان می‌کردند ما این همه قلعه‌ها و دژهای مستحکم داریم، چه کسی می‌تواند در این قلعه‌ها نفوذ کند؟ یهودی‌ها باورشان نمی‌شد این حصون شکسته شود و کسی بتواند در آن‌ها نفوذ کند.

یهودیان تصور می‌کردند دژهای محکمی که دارند به‌خاطر استحکامی که در آن‌ها وجود دارد، مانع می‌شود که خدا بر آن‌ها مسلط شود، یعنی سیطره خدا را بر خودشان باور نمی‌کردند، اینکه خدا به دستان رسولش این‌ها را تنبیه و عذاب کرد را هم باور نمی‌کردند، اما خدا بر سر یهودیان ریخت و عذابش را برای آن‌ها نازل شد.

یهودیان می‌گفتند ما این همه مانع، دژ و امثال آن داریم، چه کسی می‌تواند بیاید از همه این‌ها گذر کند و دستش به ما برسد و بتواند ما را شکست دهد؟ این در حالی است که خدا لشکریان فراوانی دارد. خدای متعال در آیه چهارم سوره فتح فرموده است: «...وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ...»، یعنی سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آن خداست.

خدای متعال در آیات ۹ و ۱۰ سوره احزاب می‌فرماید: ما باد را بر دشمنان نازل کردیم، لشکریانی را هم علیه دشمن بسیج کردیم که اصلاً به اندازه باد هم قابل رؤیت نبودند، اما کار خودشان را می‌کردند.

یکی از موضوعاتی که جنود خداست رعب است، رعب به معنای وحشت است، یعنی طرف مقابل همه چیز اعم از تانک، گلوله، اسلحه، پول و قدرت دارد، اما در کنارش ترس و وحشت دارد، خدای متعال در آیه دوم سوره حشر می‌فرماید: «وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ»، یعنی خدای متعال رعب و وحشت را در دل‌های این‌ها افکند.

چرا یهودیان خانه‌هایشان را خراب کردند

این یهودی‌هایی که در دژهای محکمشان بودند خودشان شروع کردند خانه‌های خودشان را خراب کردند، یعنی خدا غیر از اینکه رعب در دلشان انداخت، این صحنه را ایجاد کرد که خودشان باید خانه‌هایشان را خراب کنند.

این‌ها چرا خانه‌های خود را خراب می‌کردند؟ این مسئله توجیهاتی دارد، یک توجیه این است که می‌گویند دکوراسیون خانه‌های این‌ها خیلی مجلل، جذاب و مجهز بود، این‌ها شروع به تخریب خانه‌های خود کردند و گفتند حیف است این همه هنر و ثروت به دست مسلمانان بیفتد، توجیه دیگری هم هست که می‌گویند این‌ها به این دلیل خانه‌هایشان را خراب می‌کردند که می‌خواستند کاری کنند همه فرصت‌های جغرافیای آن‌ها تبدیل به سنگر شود، یعنی خانه را خراب می‌کردند، جا را باز می‌کردند و موانع را برمی‌داشتند، یا برای مثال مصالح این خانه را بر می‌داشتند و دیوار و دژی در جاهایی که می‌شود نفوذ کرد ایجاد می‌کردند.

همه این مسائل را مرحوم طبرسی در تفسیر شریف مجمع‌البیان مطرح کرده است، در انتهای آیه دوم حشر نیز خدای متعال می‌فرماید: ای کسانی که اهل بصیرت هستید، این مسائل را که می‌بینید عبرت بگیرید؛ اگر آمدند شما را از یهودیان ترساندند، شما بروید داستان یهودیان بنی‌نضیر را بخوانید و ببینید کار این‌ها به کجا رسید، نباید بترسید، خدا آن‌ها را این‌گونه مغلوب می‌کند و کاری می‌کند خودشان با دست خودشان گور خودشان را بکنند.

باید بصیرت داشته باشیم، چون خیلی ممکن است مشابه این قضایا پیش بیاید، ماجرای جنگ غزه که پیش آمد، برخی با نگاه قرآن غزه را دیدند و تحلیل کردند، شاید برخی‌ها هم بودند که همیشه با تردید و تزلزل نگاه کردند و دیدگاه واضح و روشنی نداشتند، برای اینکه عبرت نگرفته بودند و آیات قرآن را ندیده بودند، این باعث می‌شد که فکر کنند ما باید مذاکره و صلح کنیم و به این جنگ و خونریزی پایان دهیم، این‌ها نمی‌دانستند که باید خدا را بندگی کنیم و در مقابل دشمنان خدا محکم باشیم تا خدا به ما جایزه بدهد، مانند همان جایزه‌ای که اکنون می‌بینیم خدا به محرومان غزه عنایت کرده است.

خدای متعال در آیه سوم سوره حشر می‌فرماید: «وَلَوْلَا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلَاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ»، یعنی اگر خدا فرمان ترک وطن را بر آنان لازم و مقرر نکرده بود، قطعاً در همین دنیا عذابشان می‌کرد و برای آنان در آخرت عذاب آتش است.

عذاب خدا برای یهودیان در دنیا و آخرت

خدای متعال در این آیه فرموده است: اگر خداوند دریچه‌ای برای یهودیان باز نمی‌کرد که بتوانند بروند و خودشان را از گرفتاری نجات دهند، در این صورت این‌ها باید دو عذاب را به شدت تحمل می‌کردند، یک عذاب در دنیاست، در این صورت این‌ها با رسول خدا(ص) می‌جنگیدند و کشته می‌شدند، شمشیر انتقام خدا با دستان رسول خدا(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و بقیه مسلمانان، یهودیان را قلع و قمع می‌کرد، یک نوع عذاب در دنیا هم این بود که همه آن‌ها به اسارت گرفته می‌شدند و باید همه عمرشان بردگی می‌کردند، یک نوع عذاب هم ترک خانه‌هایشان بود، یک نوع عذاب هم اخراج از شهر بود، چون این‌ها در خانه‌های مجلل بودند و یک مرتبه آواره شدند، همه این عذاب‌های دنیوی در جای خود، اما در آخرت این‌ها به عذاب دردناک خدا گرفتار خواهند شد، این عذاب اخروی است.

خدای متعال در آیات ۳۱ تا ۳۵ سوره رعد می‌فرماید: مکر، حیله و سیاست‌های کافران برایشان خیلی دلبستگی پیدا کرده بود و فکر کردند ما آن‌قدر تبلیغات بلدیم و آن‌قدر فریب دادن می‌دانیم که می‌توانیم به این وسیله همیشه به مقاصد خود برسیم، مردم را فریب می‌دهیم و دنیا را با خودمان هماهنگ می‌کنیم، در ادامه این آیات آمده است این‌ها تصور می‌کردند می‌توانند راه خدا را ببندند، خدا هر کس را به گمراهی بکشاند، هیچ هدایتی برای او باقی نخواهد ماند، این‌ها در زندگی دنیا دچار عذاب می‌شوند، مشقت عذاب آخرت‌شان هم قابل قیاس با عذاب دنیوی‌شان نیست، یعنی این‌ها هم دنیا و هم در آخرت عذاب می‌کشند.

خدای متعال در ادامه این آیات فرموده است: این‌ها در پیشگاه خدا هیچ نگهدارنده‌ای برایشان نیست، وقتی خدا غضب کند این‌ها از رحمت خدا به دور خواهند بود، در نقطه مقابل نیز خدای متعال در آیه ۱۵ سوره محمد فرموده است آن بهشتی که به اهل تقوا وعده داده شده، اینجاست، آنچه در این باغ‌های بهشت است، دائمی است، سایه رحمت خدا هم در آنجا دائمی است، این عاقبت اهل تقواست، عاقبت کافرانی هم که در مقابل خدا صف‌آرایی می‌کنند، عذاب خداست.

خدای متعال در آیات ۵۴ و ۵۵ سوره زمر فرموده است: انابه کنید و به خدا روی بیاورید، در پیشگاه خدا تسلیم باشید و تضرع کنید، قبل از اینکه عذاب خدا بیاید؛ اگر بدی کنیم، اگر توبه نکنیم، اگر به خدا مراجعه نکنیم، اگر الهی العفو نگوییم و اگر استغفار سیره ما در این ماه‌های مبارک نباشد، عذاب خدا خواهد آمد، وقتی انتقام خدا بیاید، دیگر خدا هم شما را یاری نخواهد کرد، از آنچه خدا بر شما نازل کرده تبعیت کنید، نگاه کنید یهودی‌ها که در مقابل خدا ایستادند بر سرشان چه آمد، عذاب دنیا برای آن‌ها آمد، عذاب آخرت نیز در انتظار آن‌هاست.