در گردباد شبهات عصر غیبت چه کنیم؟
در شبهات با افرادی سر و کار داریم که هدفشان ایجاد تردید و شک و ناامنی دینی و اجتماعی و برهم ریختن شالوده ذهنی و دینی جوانان است پس باید بسیار آگاهانه در زمینه‌های دینی به‌ویژه مهدویت گام برداریم. باید اطلاعات خود را از منابع اصیل بالا ببریم تا در برخورد با گردبادهای شبهات از پای در نیاییم و نگذاریم دشمنان هدفمندانه ذهن و قلب ما را در مورد امامان و اعتقاداتمان دچار کوچک‌ترین خدشه‌ای کنند.
شبهه با سؤال تفاوت دارد وقتی سؤالی برای فردی پیش بیاید هدفمند نیست ولی شبهه هدفمند است و به قصد تخریب صورت می‌گیرد، در سؤال فرد جواب را نمی‌داند و به‌دنبال پاسخ خود می‌گردد ولی در شبهه فرد پاسخ را می‌داند و برای اینکه اذهان را متشنج کند این کار را انجام می‌دهد. در سؤال هدف فهم مطلب بوده ولی در شبهه هدف ایجاد شک و تردید است.
باید این مطلب را خوب بدانیم که در شبهات با افرادی سر و کار داریم که هدفشان ایجاد تردید و شک و ناامنی دینی و اجتماعی و برهم ریختن شالوده ذهنی و دینی جوانان است پس باید بسیار آگاهانه در زمینه‌های دینی به‌ویژه مهدویت گام برداریم. باید اطلاعات خود را از منابع اصیل بالا ببریم تا در برخورد با گردبادهای شبهات از پای در نیاییم و نگذاریم دشمنان هدفمندانه ذهن و قلب ما را در مورد امامان و اعتقاداتمان دچار کوچک‌ترین خدشه‌ای کنند.
باید همواره مطالعه و تحقیق در مورد مسائل اعتقادی و دینی را از واجبات در زندگی خود قرار دهیم؛ همچنین نباید از مطرح شدن شبهات ترسید و فرزندانمان را از رویارویی با اینگونه موارد بازداریم که مبادا دچار تردید شوند اتفاقاً باید بگذاریم فرزندانمان با شبهات رو در رو شوند و به‌دنبال جواب درست باشیم و با آموزش صحیح بدانیم که اگر با شبهات درست برخورد کنیم نه تنها تهدید محسوب نمی‌شود بلکه سبب رشد شیعه و تفکر شیعی و فرزندان ما می‌شود، زیرا با تحقیق و بررسی در جواب پیرامون شبهات حل می‌شود و این امر سبب استحکام دین در دل‌ها شده و شبهات را بی‌اثر خواهد کرد و بدین ترتیب تیر دشمن نه تنها به هدف نخواهد خورد بلکه به سوی خودش بازخواهد گشت.
اولین و مهم‌ترین شبهه‌ای که مطرح است و باید پاسخ آن به درستی داده شود شبهه تولد حضرت ولی عصر (عج) است لذا ابتدا باید به این شبهه پاسخ داده شود و وجود مبارک حضرت به اثبات برسد بعد به بقیه موارد پرداخته شود.
علت به وجود آمدن این شبهه از آنجا نشأت می‌گیرد که ولادت امام زمان (عج) به طور مخفیانه صورت گرفته است و علت این امر هم چیزی نبوده جز حفظ جان ایشان؛ چون دربار عباسی به خوبی می‌دانستند که طبق احادیث فرزند امام حسن عسکری(ع) امام آخر است و این مورد را تهدیدی جدی برای از بین رفتن حکومت خودشان می‌دانستند و از همین رو بارها با مأمورانشان به داخل خانه امام حسن عسکری(ع) وارد شدند تا ایشان را پیدا کنند و به قتل برسانند ولی موفق نشدند چون دوران حمل و تولد امام زمان(عج) از مردم پنهان داشته می‌شد و از این جهت همانند تولد حضرت موسی(ع) است.
در واقع خداوند درباره آن حضرت همان کاری را کرد که درباره حضرت موسی(ع) کرد چنان‌که دشمنان امام زمان(عج) نیز همان روش فرعون و سیاست فرعونی را دنبال کردند، فرعون فهمیده بود که انقراض پادشاهی او به دست مردی از قوم بنی‌اسرائیل است این بود که مأمورانی انتخاب کرد زنان باردار بنی‌اسرائیل را زیرنظر بگیرند و بدین‌گونه کودکان بسیاری را کشتند تا موسی(ع) متولد نشود و با این همه خداوند متعال پیامبر خود حضرت موسی(ع) را حفظ کرد و ولادت او را مخفی داشت و سپس به مادر موسی امر فرمود او را در صندوقی گذارد و به رود نیل بسپارد، حضرت مهدی(عج) نیز برای اینکه از دست دشمنان در امان باشند دوران حمل و تولدشان به طور مخفیانه صورت گرفت و همین مخفیانه متولد شدن زمینه‌ای ایجاد کرد تا عده‌ای بگویند که حضرت هنوز متولد نشده‌اند.
ما در پاسخ می‌گوییم اهل سنت نقلی تاریخی در کتاب‌هایشان دارند که اشاره می‌کند یک کودک پنج ساله از خانه امام حسن عسکری(ع) بیرون و وارد سرداب شد، مأموران در تعقیب او وارد سرداب شدند، آن کودک وارد آب شد و مأموران حکومتی به محض ورود در آب برای گرفتن کودک گزارش دادند که آن کودک ناپدید شد. حال سؤال این است که اگر تولدی نبوده چرا مأموران دنبال ایشان می‌گشتند پس حکومت قبول داشته که ایشان متولد شده بودند.
همچنین می‌توانیم از اعترافات اهل سنت بر ولادت امام مهدی(عج) استفاده کنیم؛ «ابن کثیر» در کتاب «الکامل فی التاریخ» جلد ۷ صفحه ۲۷۴ در نقل حوادث سال ۲۶۰ هجری می‌گوید «در این سال ابومحمد علوی عسگری وفات یافت او یکی از امامان شیعه است و پدر محمدی است که شیعیان معتقدند وی موعود است».
«ابن خلکان» در کتاب «وفیات الاعیان» جلد چهار صفحه ۱۷۶ می‌گوید «ابوالقاسم محمدبن حسن عسگری بن علی بن هادی دوازدهمین امام از ائمه ۱۲ گانه شیعیان است که لقب معروف او حجت است، ولادت وی در روز جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری واقع گشته است».
«ذهبی» در «سیر أعلام النبلاء» جلد ۱۳ صفحه ۱۱۹ به ولادت حضرت حجت(عج) اشاره می‌کند. پس در منابع اصیل اهل تسنن می‌بینیم که آنان نیز بر این امر مهم اذعان داشتند اما به مرور زمان حتی دشمنان سعی در از بین بردن این روایات در منابع اصیل دارند. پس جوانان شیعه باید هوشیارتر از همیشه در مسیر ولایت و امامت گام بردارند.
در این متن به موارد اندکی اشاره شد و بیشتر هدف ایجاد انگیزه برای تحقیق و بررسی بیشتر جوانان بود.
یادداشت از معصومه انصاری، کارشناس مهدویت
انتهای پیام
