امامزاده‌ای از نسل امام جعفر‌صادق(ع) در قزوین
امامزاده «سلطان سیدمحمد(ع)» قزوین نسل چهارم از فرزندان امام جعفر‌صادق(ع) است كه در محله قدیمی آخوند قزوين و در مجاورت خيابان شهيد انصاری غربی قرار دارد.
به گزارش ایکنا از قزوین، امامزاده «سلطان سیدمحمد(ع)» بعد از امامزاده حسین(ع) یکی از پر مخاطب‌ترین و زائر پذیرترین امامزاده‌های استان قزوین است. امامزاده سلطان سيدمحمد(ع) نسل چهارم از فرزندان امام جعفر‌صادق(ع) است كه در محله قدیمی آخوند قزوين و در مجاورت خيابان شهيد انصاری غربی قرار دارد.
از ويژگی‌های بارز اين امامزاده می‌توان به كرامات خاص ایشان در شفای بيماران اشاره کرد که رحمانی در کتاب «کرامات سلطان سیدمحمد» آورده است «در ایام قدیم این امامزاده صاحب نقاره‌خانه بود و هر‌گاه بیماری شفا پيدا می‌كرد از آنجا اعلام می‌شد» اما امروزه اين نقاره‌خانه وجود ندارد.
مردم استان قزوین هنور هم همچون گذشته برای عرض ارادت و طلب حاجت، خود را به آستان سلطان سیدمحمد می‌رسانند و در بین تمامی امامزادگان استان بیشترین نذورات و قربانی‌ها به آستان سلطان سیدمحمد(ع) هدیه شده و توسط هیئت امنا و متولیان به دست نیازمندان و مستمندان می‌رسد.
براساس یک آیین سنتی قزوينی در ماه محرم، محل قرار عاشقان حسینی در شب تاسوعا، آستان سلطان سیدمحمد است که هزاران نفر از قزوینی‌ها در قالب دسته‌جات عزاداری زنجیر‌زنی و نوحه‌خوانی و همراه با نواختن طبل و سنج و سینه‌زنی هیئت‌های مذهبی خود را به آستان این امامزاده رسانده و در سوگ شهادت سید و سالار شهیدان و یاران وفادارش به عزاداری می‌پردازند.
بیشترین نذورات قربانی آستان سلطان سیدمحمد هم متعلق به شب تاسوعاست که با ذبح شماری گاو و گوسفند پیش پای زائران و عزاداران و تقسیم آن بین مستمندان به صورت گوشت گرم و یا طبخ غذای گرم در روزهای تاسوعا و عاشورا، نذر خود را ادا کرده و از نیازمندان هم دستگیری می‌کنند.
امامزاده سلطان سیدمحمد(ع) در محله آخوند و به فاصله کمی در ضلع شمالی مسجد مدرسه علمیه «سردار» واقع شده است. این مسجد و مدرسه قدیمی کاشی‌کاری و فضای بسیار زیبایی دارد و علاوه بر اینکه محل درس و بحث طلاب حوزه علمیه است، مکانی تاریخی گردشگری برای شهروندان و اهالی شهر قزوین هم محسوب می‌شود.
سیدمحمد دبیرسیاقی در کتاب سیر تاریخی بنای شهر قزوین و بناهای آن (۱۳۲۰ ه.ش) آورده است: «امامزاده سلطان سیدمحمد بن جعفر صادق(ع) در کوی آخوند و به فاصله اندکی در شمال مدرسه جدید واقع شده است. سابق حرمی ساده با صندوق چوبین داشت و حیاط آن جایگاه دفن اموات بود که بعدا دفن اموات در آنجا ممنوع گردید و انجمنی به نام محمدیه به ریاست آقای حسین شهیدی و امام جمعه قزوین و کمک مردمان نیکوکار و افراد خیر، ایوان بزرگی بیرون حرم ساخته و در کنار او طاقی دیگر پرداخته‌اند. همچنین داخل حرم را آئینه‌کاری نموده و ازاره آن را با کاشی‌های ابلق زینت داده‌اند و نیز ساختمان بزرگی در انتهای شمالی حرم بنا کرده‌اند که در موقع ضرورت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
همچنین قسمتی از حیاط را دیوار کشیده و محدود نموده‌اند و حوضی در میان آن ساخته. گنبد این امامزاده از آجر است که در نظر است با کاشی پوشانده شود. این امامزاده دو در دارد و هر دو از جانب خاور است.
بانی اساسی ساختمان این امامزاده حاج علی‌اکبر لوّاف است که اهل قزوین و ساکن کوی درب‌کوشک بود. تاریخ ساختمان مزبور را (۱۳۱۰ه.ق) مرحوم آقا سید آقای گلریز در قطعه‌ای انشا کرده و در کاشی لاجوردی بالای در ورودی حرم کتیبه شده است.»
انتهای پیام
تشکر..خدا ب همه زائراش فضل و بخشش عنایت کند 
