از ناتوانی حرکتی تا آموزش گلیم بافی

به گزارش ایکنا از قزوین، اشرف افشار از هنرمندان گلیم باف معلولی است که ۳۰ سال سن دارد و ساکن روستای سولیقان از توابع شهرستان بوئین‌زهرا واقع در ۴۰ کیلومتری استان قزوین است. تا کلاس پنجم درس‌خوانده و بیماریش از ۱۶ سالگی کم‌کم خودش را نشان داده است. بیماری ابتدا پاها و سپس کمر و دستانش را درگیر کرد.

این هنرمند گلیم‌بافی در گفت‌وگو با ایکنا از قزوین، درباره بیماری خود چنین گفت: بیماریم معلولیت جسمی بسیار شدید، ضعف عضلانی از نوع «یوپاتی» است که در طول زمان پیشرفت کرده و اکنون در راه رفتن، ایستادن و بالا بردن دستانم توانایی ندارم. من فرزند چهارم از یک خانواده هشت نفری هستم که چهارخواهر و یک برادر دارم که خدا را شکر همه سالم هستند و من فقط معلولیت دارم.

افشار با اشاره به علایقش بیان کرد: از کودکی به نقاشی و کارهای هنری علاقه داشتم و کم‌کم سراغ نقاشی رفتم این روزها نقاشی چهره انجام می‌دهم. از ۱۶ سالگی در کنار مادرم شروع به گلیم‌بافی کردم، مادرم خیلی تشویقم می‌کرد، سپس در بافت گلیم ارداق مهارت پیدا کردم. از ویژگی بافت ارداق، ذهنی بافی بودن آن است که طرح به‌صورت منحنی و برجسته بافته می‌شود.

این معلول در ادامه افزود: سال ۱۳۹۷ که خواهر کوچکم قزوین دانشجو بود من را با کانون معلولین توانا آشنا کرد. این آشنایی نقطه قوتی بود برای من که ۱۲ سال در روستا بودم و در این مدت از خانه بیرون نرفته بودم. در کانون زیر نظر مربی عزیزم خانم مختاری به‌طور کامل بافت گلیم را آموزش دیدم و توانستم مدرک گلیم‌بافی را دریافت کنم. آشنایی با بچه‌های کانون و حضور در کلاس‌های آموزشی و گفتگو باهم کسانی که مانند خودم بودند انگیزه‌ای مضاعف برای ادامه مسیرم شد.

وی بیان کرد: در اوقات فراغت ورزش می‌کنم یا موسیقی گوش می‌دهم و به اکثر دخترهای روستا بافت گلیم را آموزش می‌دهم. ازآنجایی‌که برای بافت گلیم دستم تند است به اغلب دخترهای فامیل که ازدواج می‌کردند گلیم یک متری هدیه می‌دهم. سفارش هم قبول می‌کنم و تولیداتم در روستا به فروش می‌رسد. چون اکثر بافته‌های من تمیز است و رنگ‌بندی خوبی دارد موردپسند مردم قرار می‌گیرد، در روستای ما زمان قدیم افراد زیادی به بافت گلیم می‌پرداختند ولی در حال حاضر تعداد کمی مشغول بافت گلیم هستند.

این هنرمند اظهار کرد: توصیه‌ای که به دیگر معلولان دارم این است که هیچ‌وقت روحیه خود را نبازند، اعتمادبه‌نفس داشته باشند و حتماً دنبال استعدادهای خود بروند و از مسئولین می‌خواهم از هنرهای افراد معلول بیشتر حمایت کنند که این باعث ایجاد انگیزه در افراد معلول می‌شود تا با حمایت، از بیکاری و خانه‌نشینی رهاشده و به فعالیت بپردازند.