كظم غيظ، بهترين بعد شخصيتی هفتمین امام شیعیان است
گروه فعاليت‌های قرآنی: یک كارشناس تاريخ اسلام با بیان اینکه كظم غيظ، بهترين بعد شخصيتی هفتمین امام شیعیان است، گفت: اين امام بزرگوار در برابر ناملايمات و سختی‌ها صبر و تحمل داشتند و خشم خود را فرو می‌بردند.
حجت‌الاسلام حسن دهقان‌نژاد، كارشناس تاريخ اسلام درگفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، شعبه قزوين، درباره شخصيت امام موسی کاظم(ع) گفت: كظم غيظ داشتن بهترين بعد شخصيتی اين حضرت است.
اين روحانی كاظم را «كظم غيظ» داشتن معنا كرد و هنر امام موسی كاظم(ع) را اين طور توصيف كرد: اين امام بزرگوار در برابر ناملايمات و سختی‌ها صبر و تحمل می‌كردند و يك نوع وقار و علم داشتند كه خشم خود را فرو می‌بردند.
وی در خصوص نحوه امامت امام كاظم(ع) عنوان كرد: ايشان به مدت ۱۳ سال در زندان هارون الرشيد زندانی بود و توسط واسطه‌هايی امامت خود را انجام می‌دادند.
دهقان‌نژاد ادامه داد: كسانی كه مأمور بودند امام را شكنجه كنند، وقتی رفتار امام (ع) را می‌ديدند تحت تاثير ايشان قرار می‌گرفتند و با وارد شدن به جامعه از امام و سجايای اخلاقی ايشان تعريف می‌كردند و بدين‌گونه امام هدايت خودرا به طور غيرمستقيم انجام می‌دادند.
وی اين كار امام رايك نوع هنر دانست كه روی ديگران تاثير می‌گذاشتند و آن‌ها را به رشد و تعالی می‌رساندند.
حجت‌الاسلام دهقان‌نژاد دليل زندانی شدن امام كاظم(ع) توسط هارون‌الرشيد را در خطر ديدن حكومت از سوی هارون‌الرشيد عنوان كرد و افزود: به دليل مكارم اخلاقی امام و جذب مردم به سوی ايشان، هارون چون حكومت خودرا در خطر ديد و با زندانی كردن امام خواست به اهداف خود دست يابد كه نتوانست.
وی با اشاره به پيام رفتار امام در زندان گفت: زندانی بودن اين امام يك مسئله اساسی را به ما فهماند. اينكه در زندان هستم ولی روحم آزاد است؛ ولی هارون الرشيد بيرون از زندان است ولی روحش اسير است. آزادی روح در عين زندانی بودن و اسارت آن در عين آزادی.
دهقان‌نژاد در توصيف زندانی كه امام كاظم(ع) در آن زندانی بود ابراز كرد: زندانهای هارون‌الرشيد به سياه چال معروف بود زيرا پايين‌تر از سطح زمين قرار داشتند و در زندانی كه امام در آن زندانی بود شب و روز معنا نداشت و رطوبت به قدری زياد بود كه به جسم و پاهای امام كاظم(ع) آسيب رساند.
وی سجده را يكی از بهترين حالات در عبادت معرفی كرد و افزود: عبادتهای امام كاظم ديگر بعد شخصيتی اين امام است به گونه‌ای كه هارون الرشيد فردی را به منظور گمراه كردن امام به داخل زندان فرستاد اما اين شخص با ديدن حالت معنوی و روحانی امام در هنگام عبادت شيعه شد.
اين روحانی كاظم را «كظم غيظ» داشتن معنا كرد و هنر امام موسی كاظم(ع) را اين طور توصيف كرد: اين امام بزرگوار در برابر ناملايمات و سختی‌ها صبر و تحمل می‌كردند و يك نوع وقار و علم داشتند كه خشم خود را فرو می‌بردند.
وی در خصوص نحوه امامت امام كاظم(ع) عنوان كرد: ايشان به مدت ۱۳ سال در زندان هارون الرشيد زندانی بود و توسط واسطه‌هايی امامت خود را انجام می‌دادند.
دهقان‌نژاد ادامه داد: كسانی كه مأمور بودند امام را شكنجه كنند، وقتی رفتار امام (ع) را می‌ديدند تحت تاثير ايشان قرار می‌گرفتند و با وارد شدن به جامعه از امام و سجايای اخلاقی ايشان تعريف می‌كردند و بدين‌گونه امام هدايت خودرا به طور غيرمستقيم انجام می‌دادند.
وی اين كار امام رايك نوع هنر دانست كه روی ديگران تاثير می‌گذاشتند و آن‌ها را به رشد و تعالی می‌رساندند.
حجت‌الاسلام دهقان‌نژاد دليل زندانی شدن امام كاظم(ع) توسط هارون‌الرشيد را در خطر ديدن حكومت از سوی هارون‌الرشيد عنوان كرد و افزود: به دليل مكارم اخلاقی امام و جذب مردم به سوی ايشان، هارون چون حكومت خودرا در خطر ديد و با زندانی كردن امام خواست به اهداف خود دست يابد كه نتوانست.
وی با اشاره به پيام رفتار امام در زندان گفت: زندانی بودن اين امام يك مسئله اساسی را به ما فهماند. اينكه در زندان هستم ولی روحم آزاد است؛ ولی هارون الرشيد بيرون از زندان است ولی روحش اسير است. آزادی روح در عين زندانی بودن و اسارت آن در عين آزادی.
دهقان‌نژاد در توصيف زندانی كه امام كاظم(ع) در آن زندانی بود ابراز كرد: زندانهای هارون‌الرشيد به سياه چال معروف بود زيرا پايين‌تر از سطح زمين قرار داشتند و در زندانی كه امام در آن زندانی بود شب و روز معنا نداشت و رطوبت به قدری زياد بود كه به جسم و پاهای امام كاظم(ع) آسيب رساند.
وی سجده را يكی از بهترين حالات در عبادت معرفی كرد و افزود: عبادتهای امام كاظم ديگر بعد شخصيتی اين امام است به گونه‌ای كه هارون الرشيد فردی را به منظور گمراه كردن امام به داخل زندان فرستاد اما اين شخص با ديدن حالت معنوی و روحانی امام در هنگام عبادت شيعه شد.
