به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از لرستان، هشتمین روز از ماه محرم روز بنابر سنت تاریخی به حضرت علیاکبر(ع) فرزند رشید امام حسین(ع) تعلق دارد؛ جوانیکه خَلقاً و خُلقاً شبیهترین مردم زمان به پیامبر(ص) بود.
در مورد زندگانی حضرت علیاکبر(ع) اختلاف نظرهایی است مثلاً سن ایشان به هنگام شهادت در صحنه کربلا را برخی زیر۲۰ سال و برخی ۲۵ یا ۲۷ یا ۲۹ سال نوشتهاند.
فضایل حضرت علیاکبر(ع)ایشان چهرهای نورانی داشت و شبیهترین مردم به پیامبر اکرم(ص) بود. در وصف فضایل حضرت علیاکبر(ع) همین بس که دشمنان مدحش کردند چه رسد به دوستان. مورخان نقل کردهاند زمانیکه لشکرعمر سعد چهره حضرت را دیدند گفتند: فتبارک الله احسن الخالقین. این قدر حضرت علیاکبر شبیه پیامبر(ص) بودند که لشکر عمر سعد گمان کردند پیامبر(ص) است که حضرت علیاکبر(ع) فرمود: «انا علی بن الحسین بن علی(ع)» و بعد بحث ولایت و توحید را عنوان کرد و فضایل امام حسین(ع) را توصیف فرمود.
فضایل حضرت علیاکبر(ع) به قدری بود که در زیارت عاشورا به ایشان سلام داده شده است: «السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین» لفظ علی بن الحسین اشاره به وجود با برکت حضرت علی اکبر(ع) دارد و قبر حضرت نیز پایین قبرامام حسین(ع) است.
حضرت علیاکبر(ع) از نظر اخلاق هم شبیهترین فرد به پیامبر(ص) بوده است. از نظر منطق هم شبیهترین فرد به پیامبر(ص) بوده است. امام حسین(ع) در وصف علی اکبر(ع) فرمود: «علی اکبر شبیهترین فرد از نظر گفتار به پیامبر(ص) است؛ یعنی ماینطق علی الهوی (بدون هوای نفس)است» و در ادامه فرمود: «وکنااذاشفقناالی بنیک نظرناالی وجهه؛ خدا این پسر را با این ویژگی به میدان میفرستم هرگاه دلمان برای پیامبر تنگ میشد، به جمال او نگاه میکردیم».
حضرت علی اکبر(ع) چنان مقام ویژهای نزد امام حسین(ع) داشت که ایشان با وجود آنکه هیچگاه نفرین نکرده بود، بعد از شهادت حضرت علیاکبر(ع) بر لشکریان یزید نفرین کرد و فرمود: «قطع الله رحمک» و نفرین کرد که خدا عمرسعد را مقطوع النسل کند.
از جوانان اهلبیت پیغمبر اول کسى که موفق شد از اباعبدالله برای رفتن به میدان نبرد کسب اجازه کند، فرزند جوان و رشیدش على اکبر بود. این جوان خدمت پدر آمد و گفت: «پدر جان! به من اجازه جهاد بده.» درباره بسیارى از اصحاب، بهویژه جوانان، روایت شده که وقتى براى اجازه گرفتن نزد حضرت مىآمدند، حضرت بهنحوى تعلل مىکرد (مثل داستان قاسم که مکرر شنیدهاید) ولى وقتى که على اکبر مىآید و اجازه میدان مىخواهد، حضرت فقط سرشان را پایین مىاندازند و جوان روانه میدان شد.
مورخان اجماع دارند که حضرت علىاکبر(ع) با شهامت و از جان گذشتگى بىنظیرى مبارزه کرد و در راه دفاع از ولایت و امامت به فیض شهادت نائل آمد.
پیکر مطهر حضرت على اکبر(ع) با شمشیرهاى دشمن قطعه قطعه شد. وقتى امام حسین(ع) بر بالین او رسید که جان باخته بود. صورت بر چهره خونین على اکبر نهاد و دشمن را نفرین کرد: «قتل الله قوما قتلوک…» و تکرار مىکرد که: «على الدنیا بعدک العفا» و جوانان هاشمى را طلبید تا پیکر او را به خیمهگاه حمل کنند.
حضرت على اکبر(ع)، نزدیکترین شهیدى است که با امام حسین(ع) دفن شده است، مدفن او پایین پاى اباعبداللهالحسین(ع) قرار دارد و به این خاطر ضریح امام، شش گوشه دارد.