مرگ تدریجی سالمندان در کنج تنهایی
گروه اجتماعی: کودکانی که دیروز به مهدهای کودک سپرده شده‌اند، امروز والدین سالمند خود را در خانه سالمندان رها کردند ولی نمی‌دانند در واقع آنها را دچار مرگ تدریجی در کنج تنهایی کرده‌اند.
حجت‌الاسلام جواد نیک‌بین، مدیر حوزه علمیه عباسقلی‌خان مشهد، مشاور خانواده در گفت‌وگوبا خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، گفت: خانه سالمندان بازخورد مهدکودک‌های ما است، وقتی کودکان‌مان را در دوران کودکی از نعمت مادر و پدر محروم می‌کنیم و آنها را به مهدهای کودک می‌سپاریم، در واقع به آنها می‌آموزیم که زندگی مادی به مراتب اهمیت بیشتری از بودن در کنار اعضای خانواده دارد.
وی با بیان اینکه خانه سالمندان در واقع در سایه ترویج فرهنگ مادی غرب در کشورمان باب شده است، ابراز کرد: خانه سالمندان بازخورد تمدنی است که در آن هر کسی تا اندازه‌ای اهمیت دارد که بتواند مفید باشد و باعث ایجاد ارزش‌های مادی شود، در غیر این صورت باید وی را همچون شی مستهلک در گوشه‌ای رها و به زندگی عادی روزمره خود توجه کرد.
نیک بین با اشاره به اینکه در غرب چیزی با اهمیت قلمداد می‌شود که یا تولید علم وثروت کند و یا جایگاه اجتماعی انسان را ارتقاء دهد، ابراز کرد: از همین رو در غرب وقتی والدین‌شان به سن سالمندی می‌رسند چون دیگر دارای کارکرد ایجاد علم وثروت نیستند، به خانه سالمندان سپرده می‌شوند تا زمان باقی مانده تا مرگ را در آنجا سپری کرنند و مزاحم کسب علم وثروت فرزندان‌شان نباشند.
وی ادامه داد: متأسفانه ما هم به طرز نادرستی از الگوهای زندگی غربی پیروی کردیم و کودکان‌مان را به دلیل اینکه مانع کسب علم ویا ثروت می‌شوند به مهد سپرده تا زمانی را به آسایش شخصی اختصاص دهیم و کودکان‌مان نیز در بزرگسالی والدین خود را به همان دلایل به خانه سالمندان می‌سپارند در حالی که این مدل از رفتار تشابه چندانی با فرهنگ و آموزه های دینی ما ندارد، زیرا در آموزه‌های دینی ما کودکان و سالمندان جز ارزشمندترین داشته‌های هر انسانی هستند که به واسطه حضورشان خداوند رحمت الهی را به خانواده نازل می‌کند.
مدیر حوزه علمیه عباسقلی خان مشهد با اشاره به اینکه بهترین خانه‌های سالمندان نیز نمی‌توانند کارکرد خانواده را برای فرد سالمند داشته باشند، اظهار کرد: در خانه سالمندان صرفاً از سالمندان نگهداری می‌شود در حالی که یک سالمند در سال‌های پایانی عمر نیاز به حمایت و ارتباط عاطفی قوی با فرزندانش دارد تا بتواند ضمن گذران عمر، از زندگی خود لذت ببرد.
وی با اشاره به اینکه متأسفانه در حال حاضر شاهد آن هستیم که برخی از فرزندانی که دامن پر مهر مادری نیز بزرگ شده اند، والدین خود را به خانه سالمندان می‌برند، ابراز کرد: این افراد که در دامن پر مهر مادری رشد یافتند، در جوانی گذشته خود را فراموش کرده و سرگرم کسب جاه ومقام می‌شوند، از همین رو والدین خود را به محل نگهداری سالمندان تحویل می‌دهند، این در حالی است که این حرکت هیچ شباهتی با رفتار مهربانانه والدین در کودکی با وی ندارد.
نیک بین با تأکید براینکه ما نیاز داریم تا فرهنگ‌مان انقلابی‌تر شود، گفت: باید جایگاه پدر ومادر در خانواده برای فرزندان تببین شود تا حتی در سالمندی به آنها احترام و اهمیت ویژه‌ای دهند، تا سالمندان را همانند گذشته در کنار خود حفظ کنیم واز تجربیات آنها بهره‌مند شویم نه اینکه آنها را به خانه سالمندان بسپاریم، یا از وجود با برکت آنها به عنوان نگهبان خانه استفاده کنیم و شبها را به گردش وتفریح با دوستان بگذرانیم و آنها را در خانه تنها بگذاریم تا نگهبان منزل و وسایل‌مان باشند، زیرا این رفتار به هیچ وجه انسانی و دینی نیست.
وی افزود: اشتغالات زیاد مادران، تبلیغات وسیع برای بهتر شدن سطح رفاه زندگی و اهمیت دادن زن به تفریحات شخصی خود، باعث شده تا بانوان ضمن اشتغال در بیرون از خانه، نتوانند وقت کافی را برای فرزندان ووالدین خود صرف کنند، زیرا اگر مادر یک خانواده بتوانند محبت را در بین اعضا تسری دهد، حتی در نبود همسرش می‌تواند کانون خانواده را گرم و امکان نگهداری از والدین در منزل را فراهم کند، که این حرکت ضمن درس آموزی به فرزندان خانواده در خصوص جایگاه با ارزش والدین، آینده خود آنها را نیز تضمین می‌کند چراکه کودکا‌نشان از دوران طفولیت معنای احترام به سالمند را می‌آموزند ودر دوران پیری پدر و مادرشان، آنها را تکریم می‌کنند.
