به گزارش ایکنا؛ پروفسور نصرالدین عمر در 23 ژوئن 1959 در منطقهای به نام اوجونگ بونه (استان سولاوسی جنوبی) متولد شد. وی آموزش ابتدایی خود را در مدرسه ابتدایی دولتی در اوجونگ – بونه سپری کرد و سپس وارد حوزه (مدرسه دینی شبانهروزی) اسعدیه شد و دوره تربیت معلم را آنجا ادامه داد.
او در سال 1984 مدرک کارشناسی خود را از دانشکده شریعت دانشگاه اسلامی علاءالدین شهر «اوجونگ پاندانگ»(Ujung Pandang) به دست آورد. سپس کارشناسی ارشد و دکتری را در دانشگاه اسلامی شریف هدایت الله جاکارتا ادامه داد. او در سال 1998 بهترین فارغالتحصیل دوره دکتری دانشگاه شریف هدایت الله به خاطر پایاننامه «مسائل جنسیتی از نگاه قرآن» شد.
رایزنی فرهنگی ایران در اندونزی با معرفی این اندیشمند اندونزیایی آورده است: نصرالدین در کشورهای مختلف و با برنامههای گوناگون از جمله برنامه دانشجوی میهمان در دانشگاه مک گیل کانادا (1993-1994)، دانشجوی میهمان در دانشگاه لیدن هلند (1994-1995)، برنامهای در دانشگاه پاریس فرانسه (1995)، انجام تحقیقات کتابخانهای در چندین دانشگاه کانادا، ایالاتمتحده، ژاپن، انگلستان، هلند، بلژیک، ایتالیا، آنکارا، استانبول، سریلانکا، کره جنوبی، عربستان سعودی، مصر، ابوظبی، اردن، فلسطین، سنگاپور، کوالالامپور و مانیل، تحصیلکرده بود. در سال 2002، او بهعنوان استاد تماموقت (پروفسور) درزمینه تفسیر در دانشکده اصولالدین دانشگاه اسلامی شریف هدایت الله جاکارتا منصوب شد.
مسئولیتها
پروفسور نصرالدین مسئولیتهای مهمی همچون معاون رئیس دانشگاه اسلامی شریف هدایت الله جاکارتا، مدیرکل ارشاد اسلامی وزارت امور دین و معاون وزیر دین را به عهده گرفت. او همچنین در حال حاضر مستشار (عضو هیئت مشورتی) سازمان اسلامی نهضت العلماء، رئیس دانشگاه علوم قرآنی (PTIQ) جاکارتا و امام بزرگ مسجد استقلال جاکارتا است.
پروفسور علاوه بر تدریس در دانشکده اصولالدین و چندین دانشگاه دیگر، یک نویسنده پرکار است. او در رسانههای جمعی و مجلات مقاله نوشته و کتابهایی در زمینههای عرفان (تصوف و تصوف مدرن)، مسائل جنسیتی، تفسیر دین و دفاع از زنان دارد.
انتقاد از تکفیریها
پروفسور نصرالدین عمر بهعنوان یک روحانی فعال در تبلیغ دینی شناختهشده است. او همچنین از گروههای رادیکال و تکفیری از طریق اظهارات و نوشتهها انتقاد میکند. بهعنوانمثال، در مقالهای که در روزنامه کُمپاس (Kompas)، اول آگوست 2015 منتشر شد، او نوشت، «در این دوران تمام اعتقادات، باورها و مذاهب ، آزادانه در جمهوری اندونزی زندگی میکنند، اما باید مواظبت کرد که ایدئولوژی رادیکالی که این کشور را تهدید میکند، توسعه نیابد؛ چراکه محال نیست که ممنوعیت عدم احترام به پرچم سفید و سرخ اندونزی، ممنوعیت برگزاری بزرگداشت استقلال اندونزی و ممنوعیت زیارت قبرهای قهرمانان ملی (شهدا)، به دلیل بدعت، رواج پیدا کند یا خواندن سرود ملی و سایر آهنگهای وطنی، نصب نمادهای گارودا (عقاب ، نماد اندونزی) و عکسهای رهبران (رئیسجمهور و معاون آن) را در دفترها به بهانه شرک ممنوع شود.
پروفسور نصرالدین عمر بر اهمیت وحدت امت تأکید دارد. او تصریح کرد که سازمان نهضت العلماء بر نقطه اشتراک تأکید دارد نه نقطه افتراق. نهضت العلماء پناهگاه برای گروههای اقلیت است زیرا در این سازمان تقریباً واژه «دیگران» پیدا نمیشود. نهضت العلماء ثابت کرده است که شمولیت و جهانیشدن اسلام میتواند بدون نیاز به حذف و از بین بردن فرهنگهای محلی، به تحقق برسد. نهضت العلماء دارای بینش چند فرهنگی است، به این معنا که سیاست اجتماعی آن از سنت و فرهنگ محلی محافظت نمیکند؛ اما سنت و فرهنگ محلی را که حق زندگی در این جمهوری عزیز دارند، به رسمیت میشناسد.
انتهای پیام