حجتالاسلام والمسلمین محمدصادق کفیل، معاون فرهنگی، آموزشی و پژوهشی بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج)، در گفتوگو با ایکنا، گفت: حوادثی که در عالم رخ میدهد، از آثار عالم دنیاست و طبیعت دنیا هم گره خورده با حوادث متعدد مانند بیماری عمومی و خصوصی، تصادفات و ... است. در روایتی بیان شده که دنیا دار مکاره و دار بلاء است و دار عافیت نیست؛ خداوند به حضرت موسی(ع) فرمود که من راحتی را در بهشت قرار دادهام، ولی مردم آن را در دنیا جستجو میکنند؛ همچنین قرآن کریم در آیه شریفه 4 از سوره بلد فرموده است: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ؛ بیتردید ما انسان را در رنج آفریدهایم».
کفیل به ذکر چند نکته در مورد فلسفه حوادث در عالم پرداخت و اظهار کرد: حوادث، بلایا و گرفتاریها تفکیکی نیست و مخصوص شیعه، اهل سنت یا مسیحی و مسلمان و ... نیست، بلکه برای تمامی ابناء بشر به وجود میآید؛ نباید نگاه اختصاصی به حوادث بکنیم و بگوییم چرا قم، چرا ایران و چرا زلزله، کرونا و ...؟ این حوادث برای کل عالم و عمومی است.
معاون فرهنگی، آموزشی و پژوهشی بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) تصریح کرد: نکته دیگر اینکه باید بدانیم گرفتاری و بلا از ناحیه خداوند نیست و هر چه هست از ناحیه خود ما انسانهاست؛ درمان حوادث و بیماریها و بلایا از خداست و اقتضای توحید، توکل و توسل این است که در مشکلات به قدرت بیانتهای خدا تکیه کنیم.
وی اضافه کرد: در قرآن به نقل از حضرت ابراهیم(ع) بیان شده است: «وَ الَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَ يَسْقِينِ وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ وَ الَّذي يُميتُني ثُمَّ يُحْيينِ» خداوند به من طعام میدهد، آب میدهد، مرا میمیراند و زنده میکند، ولی وقتی به بیماری میرسد، میگوید که وقتی مریض شدم خدا مرا شفا میدهد؛ یعنی بیماری را به خدا نسبت نمیدهد، بلکه آن را به خودش نسبت میدهد و درمان را از خداوند میخواهد.
کفیل بیان کرد: در بحث حضرت موسی(ع) و خضر در آیه ۷۹ سوره کهف میبینیم که حضرت خضر، هر جا خیری هست، به خدا نسبت میدهد، ولی جایی که عیب در کار است، به خودش نسبت داده و میگوید: «أَمَّا السَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاكِينَ يَعْمَلُونَ فِي الْبَحْرِ فَأَرَدْتُ أَنْ أَعِيبَهَا وَكَانَ وَرَاءَهُمْ مَلِكٌ يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصْبًا» من اراده کردم عیبدارش کنم: «فَأَرَدْتُ أَنْ أَعِيبَهَا» پس گرفتاری از ناحیه خود ما و درمان از ناحیه خداوند است.
استاد و پژوهشگر مهدویت در بخش دیگری از سخنانش به مسئله حوادثی مانند کرونا و ارتباطی که برخی میان آن با آخرالزمان و ظهور و ...برقرار میکنند، گفت: این موضوعات هیچ ربطی به ظهور ندارد؛ در بحث مهدویت علائمی برای ظهور داریم که شرط ظهور نیستند؛ مثلاً در روایات بیان شده است که در آستانه ظهور ظلم، فساد و جور زیاد میشود؛ اینها همه نشانه است، نه شرط ظهور. ضمن اینکه تطبیق علائم غلط است و نمیتوانیم بگوییم که مثلاً اگر در روایات «مرگ سفید» بیان شده است، همان بیماری کروناست.
کفیل اظهار کرد: متأسفانه مشکلی که داریم این است که هر علامتی را بر موضوعات تطبیق میدهند که کلاً غلط و اشتباهی بزرگ و جدی است؛ همچنین وقتی در روایات از آخرالزمان صحبت میشود، مراد از آن، زمان بعد از پیامبر(ص) است؛ برخی البته معنای دیگری برای آن بیان کردهاند و آن دوره غیبت امام مهدی(عج) است؛ در معنای اول از دوره پیامبر(ص) و در معنای دوم از دوره غیبت امام زمان(عج) آخرالزمان شمرده میشود.
وی اضافه کرد: بنابراین امروز آخرالزمان است، ولی 500 و 700 سال دیگر هم آخرالزمان است؛ از طرفی اگر بگوییم که مثلاً کرونا نشانه ظهور است، مردم را از امام دور میکنیم و برای برخی سوءبرداشت از امام ایجاد میشود. برخی این ادبیات را به کار میبرند تا مردم را مهدوی کنند، ولی مردم ممکن است بگویند که اگر قرار است ما برای ظهور به کرونا مبتلا شویم، امام(عج) را نمیخواهیم.
این استاد و پژوهشگر مهدویت تصریح کرد: بنابراین بنا نیست با علائم و مشکلات و آسیبها مردم را متوجه امام عصر(عج) کنیم؛ باید به مردم بگوییم که اگر گرفتاری آمد، برای درمان به سوی امام(عج) بروید؛ امام(ع) فرستنده درد نیست، درمانکننده است و وقتی گرفتاری پیش آمد، باید به سوی امام(ع) برویم و ایشان را واسطه خود با خدا قرار دهیم.
معاون فرهنگی، آموزشی و پژوهشی بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) در مورد علائم و شرایط ظهور بیان کرد: ایجاد علائم ظهور به دست ما نیست، از طرفی شرط ظهور هم نیستند و امام(ع) برای ظهور منتظر علائم نیستند و حتی ممکن است علائم بخشی و یا همه آنها رخ ندهد. علائم هم حتمی و غیرحتمی دارد و آن هم جای بحث دارد.
کفیل اظهار کرد: بنابراین در فضای مهدویت باید مردم بدانند که امام زمان(عج)، امام قم، ایران و امام شیعه نیست؛ امام عالم است؛ مردم این را متوجه باشند که مثلاً وقتی در چین کرونا رخ داد، آیا همه دست به دعا برداشتیم تا برای رفع بیماری آنان دعا کنیم؛ شاید برخی از ما خوشحال هم شدند؛ الان در اروپا کرونا هست، چقدر دعا میکنیم که این حادثه از کشورشان رفع شود؛ آیا در دعا از خدا میخواهیم که گرفتاری ما رفع شود یا برای رفع گرفتاری همه بشر دعا میکنیم؟.
کفیل تصریح کرد: مشکل ما این است که در موضوعات خودگرا هستیم؛ انسان مهدوی جمعگراست؛ تمدن مهدوی، تمدن خودگرایی، اومانیسم و خودمحوری نیست؛ اگر وقتی به محض اینکه کرونا در چین آمد به صورت جدی به درگاه خدا و با توسل به امام زمان(عج) ضجه میزدیم که خدایا این بیماری را از این انسانها دور کن، واقعاً مؤثر نمیافتاد؟.
وی تاکید کرد: امروز هم اگر واقعاً و از ته قلب برای همه دعا کنیم و نگوییم که «خدا را شکر که این بیماری از شهر ما و کشور ما رفته است و با بقیه کاری نداریم»، مهدوی فکر کردهایم؛ انسان امام زمانی جمعنگر است و نگاه جهانگرایانه و بینالمللی دارد؛ زیرا امام نگاهش جهانی است، همان طور که قرآن کریم در آیه 5 سوره مبارکه قصص فرمود: «وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ؛ و خواستيم بر كسانى كه در آن سرزمين فرو دست شده بودند منت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم] گردانيم و ايشان را وارث [زمين] كنيم»؛ در این آیه نگاه جهانی بودن حکومت امام زمان است.
انتهای پیام