کمبود بودجه، تعدد مراکز و فقدان راهبرد منسجم؛ سه مشکل اصلی حوزه فعالیت‌های قرآنی

حجت‌الاسلام والمسلمین اکبر احمدپور، منتخب مردم خواف و رشتخوار در مجلس یازدهم و عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد، در گفت‌وگو با ایکنا، درباره جایگاه حوزه فرهنگ از جمله مسائل قرآنی در مجلس یازدهم گفت: قطعاً در مجلس یازدهم فرهنگ جایگاه مهم و برجسته‌ای دارد و این امر با توجه به چهره فرهنگی و دانشگاهی اغلب منتخبان است. لذا امید می‌رود که مباحث فرهنگی در اولویت‌های بالاتری قرار بگیرد.

ابعاد مختلف اهمیت حوزه فرهنگ

وی ادامه داد: اهمیت فرهنگ در این است که استقلال کشور را تضمین می‌کند و جامعه را به لحاظ هویتی در مقابل فرهنگ‌ تهاجمی بیگانه مصونیت می‌بخشد و زمینه استحکام پایه‌های دینی و ارزشی جامعه را فراهم می‌کند.

احمدپور اظهار کرد: باید در مجلس یازدهم اهمیت ویژه‌ای برای حوزه فرهنگی قائل شد. در میان مباحث فرهنگی مسائل قرآنی اهمیت بیشتری دارد و این شامل ترویج فرهنگ و معارف قرآن در جامعه و آموزش قرآن و مفاهیم آن است که باید به لحاظ بودجه‌ای، امکانات و تقویت نهادهای قرآنی مورد توجه قرار گیرد.

وی اضافه کرد: متولیان نهادهای قرآنی نباید در ارتباط با تأمین هزینه‌ها و بودجه‌ها و امکانات لازم برای نشر معارف قرآنی در مضیقه باشند تا بتوانند بدون دغدغه ذهنی در مسیر فعالیت‌های قرآنی حرکت کنند.

عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: اعتقاد ما این است که در مجلس یازدهم باید برای حوزه مباحث دینی ـ قرآنی اهمیت خاصی قائل شد و همه تلاش‌ها را به کار گرفت تا زمینه نشر و ترویج مباحث قرآنی در جامعه بیش از پیش فراهم شود.

تعدد مراکز  و موازی‌کاری در حوزه فعالیت‌های قرآنی

احمدپور در پاسخ به این سؤال که در کنار مسئله کمبود بودجه، حوزه فرهنگ دینی و قرآنی از چه مشکلاتی رنج می‌برد، گفت: در این حوزه با مشکل تعدد مراکز مختلف روبه‌رو هستیم که موجب پراکندگی‌ها و موازی‌کاری‌های زیادی شده است. مشکل دیگر این است که در حوزه مسائل دینی و فرهنگی از جمله فعالیت‌های قرآنی یک راهبرد منسجم و واحد وجود ندارد. لذا همین بودجه اندک تخصیص ‌یافته دچار پراکندگی می‌شود و نمی‌توان نتیجه لازم را از این فعالیت‌های فرهنگی و دینی در جامعه مشاهده کرد. پس باید بین مراکز متعدد وحدت رویه و انسجام و همسویی شکل بگیرد.

منتخب مردم خواف و رشتخوار در مجلس یازدهم درباره ضرورت توسعه اهداف فعالیت‌های قرآنی به کل جامعه و محدودنشدن این فعالیت‌ها به جامعه قرآنی گفت: در این زمینه دو نکته حائز اهمیت است؛ نکته اول اینکه برنامه‌های قرآنی که امروز در کشور اجرا می‌شود برنامه‌های شناخته‌شده‌ای است که از سالیان قبل نیز با همین شکل و شیوه اجرا شده است. در نتیجه قدرت تأثیرگذاری آن بر جامعه کاهش یافته، چرا که مخاطب و جامعه هدف آن ثابت و محدود بوده است. اگر هدف اصلی از فعالیت‌های قرآنی توسعه فرهنگ قرآنی و ترویج آن در جامعه است باید به سراغ شیوه‌ها و روش‌های جدید و تازه‌ای رفت تا مخاطبان بیشتری را جذب کرد و زمینه اشاعه فرهنگ قرآنی را فراهم ساخت.

وی ابراز کرد: نکته دوم این است که متولیان برنامه‌های قرآنی ابتدا باید از خودشان شروع کنند و خودشان را در مرحله اول اصلاح و تربیت کنند. وقتی این حالت خودساختگی در این افراد ایجاد شد به طور طبیعی برنامه‌های قرآنی اجرایی در کشور می‌تواند تأثیرات خود را در میان مردم و به ویژه نسل جوان بگذارد. به عبارتی متولیان قرآنی باید خودشان بیشترین اثرپذیری را از قرآن داشته باشند و این برگرفته از یک دستور دینی است که انسان باید دیگران را با عمل و رفتار خودش به دین دعوت کند.

انگیزه‌های بالای دینی جامعه و ضعف برنامه‌ریزی

احمدپور درباره برخی ناامیدی‌ها نسبت به ظرفیت‌های جامعه و نسل جوان در پذیرش فرهنگ قرآنی و واقعی یا غیرواقعی بودن چنین انگاره‌ای گفت: برخلاف این تصورات ظرفیت جامعه ما در پذیرش و تأثیر گرفتن از قرآن و مسائل دینی بسیار بالاست، اما این اهالی دین و متولیان قرآن هستند که باید از این ظرفیت به خوبی بهره ببرند و آن را شناسایی کنند.

عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد یادآور شد: دلیل اینکه معتقدم ظرفیت جامعه در این زمینه بسیار بالاست، حضور گسترده مردم در مناسبت‌های دینی مختلف از جمله راهپیمایی اربعین، اعتکاف، مراسم شب‌های قدر و امثال آنهاست که نشان می‌دهد اگر برنامه‌های دینی جامع، فراگیر و با شیوه صحیحی انجام شود، با استقبال زیاد مردم مواجه می‌شود.

احمدپور تأکید کرد: مردم ما ثابت کرده‌اند که به طور فطری و روحی انگیزه‌های دینی بالایی دارند اما مسئولان نتوانستند فرصت و شرایط لازم را فراهم کنند. در واقع زمینه‌ها وجود دارد اما نقص در برنامه‌ریزان است که نتوانستند از این فرصت بهره مناسبی ببرند.

گفت‌وگو از مهدی مخبری