سلام‌های دور و دل‌های صبور در یلدایی بی‌حضور
آخرین فصل طلایی قرن دارد رحل اقامت می‌افکند و جای خود را به ننه سرمایی می‌دهد که بر قایق دقایق سوار است و از شط زمان می‌گذرد تا پشت سرش روزهایی سرد بیاورد و خاطراتی گرم به جا بگذارد.
ملکه زرین و ننه سرما در یلدا که نقطه صفر مرزی تبادل فصل‌هاست به وصال هم می‌رسند و خواهرانه به هم سلام می‌کنند، بی آغوش و بی بوسه‌ای. که هر دو ماسک‌های طلایی و سپید بر صورت دارند و این اولین بار در تاریخ جهان است که آخرین بده‌بستان فصلی قرن تنها را تنها کرده است، هرچند اصل بر دل‌هاست که نزدیک باشند، دوری و دوستی - همان که از قدیم گفته‌اند - حالا معنایی ورای واژگان خود پیدا کرده است.
پائیز امسال چون هر سال نبود. ویروس موذی نامرئی، دست بسیاری از نسل انسان و به ویژه عزیزان و هم‌وطنان را گرفت و از دار فنا به باغ بقا برد، هر چند یاد و آثارشان نامیراست. خسرو سینایی، پرویز پورحسینی، اکبر عالمی، کریم اکبری مبارکه، چنگیز جلیلوند، کامبوزیا پرتوی و ... هنرمندانی بزرگ بودند که خواب ابدی آنها را ربود.
پائیز امسال مثل هیچ سالی نبود. از کیان کرونا و صله‌رحم مجازی گرفته تا تنگی معیشت و همت عمومی برای سلامت که همه برگشت‌پذیرند، دو فقدان بزرگ جبران‌ناپذیر دلسوز مشهود بود که بیشتر از قتل نفس، به منظور نابودی دو تفکر علم و عمل توامان دو انسان فرهیخته بود. دو مردی که یکی الگوی مقاومت و ایثار و ایستادن در برابر زور و ظلم شد و دیگری اسوه وطن‌پرستی و دفاع از کیان ارزی. دو قهرمان حقیقی؛ سردار سلیمانی و شهید فخری‌زاده.
مناسبت‌های پائیز امسال با روز جهانی جهانگردی در ششم مهر آغاز شد اما حتی نمی‌شد از شهر هم پا بیرون گذاشت و گشت‌وگذار در گوشه‌وکنار خانه، جای آن را گرفت. برخی هم فرصتی دور از کار و اجبار یافتند برای سفری به درون، سفری به باطن. صفایی در کشف خود تا مروه‌ای در یافتن خدا. مهر روز جهانی کودکانی هم بود که محروم از شیطنت‌های همیشگی در کنار همسالان بودند و به بازی‌های خانگی و سرگرمی‌های محدود خود را مشغول کردند. مهر امسال، دیدارها اقل بود و سلام‌ها از دور، هر چند بی بغل بود.
آبان؛ ماه رفتن‌های بی‌چتر زیر باران. ماه عاشقانه‌های بی‌دلیل و شعرخوانی‌های زیر لب و ... چیزهایی از این قبیل. با روزی برای دانش‌آموزان در خانه مانده و هفته کتابی مملو از برنامه‌هایی مجازی و افسوس کتاب‌های نخوانده. برج وحدت بین مسلمانان به برکت ولادت خاتم پیامبران(ص). ماهی که در انتها به روز جهانی فلسفه پیوند خورد و اندیشه داشت و جهل را برد.
آذر اما؛ رد شده از کودکان مهر و دانش‌آموزان آبان، ماه دانشجویان خانه‌نشین بود. ماه دانشگاه‌های سرد تعطیل گرچه بازار دانش جستن مجازی گرم بود. آذر امسال، ماه وداع پائیزی با آخرین سال قرن است و جای خود را به دی‌ماهی می‌دهد که همان روزهای نخستش متبرک به ولادت حضرت مسیح(ع) است.
آخرین زمستان قرن ما که در راه است ابتدای آغاز سومین دهه قرن بیست‌و یکم میلادی است. فصلی پرشگون برای قرابت بیشتر دل‌های ادیان توحیدی و خداپرستان جهان. فصلی برای گذشتن از غربت و به قربت رسیدن در پناه خدا.
دلتان به نور خدا در زمستانی که در راه است گرم باد!
به قلم عباس کریمی عباسی
انتهای پیام
