به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین محمدرضا زیبایینژاد، رئیس پژوهشکده تحقیقات زن و خانواده حوزه خواهران، 19 خردادماه در نشست «مسئله زن و خانواده؛ انتظارات دولت آینده»، گفت: مناظرات زمینه خوبی برای شناخت بیشتر نامزدهای ریاست جمهوری است؛ برخی ممکن است رجال سیاسی خوبی باشند، اما دست تنها و به مثابه نفر با مردم حرف میزنند، ولی برخی روی موازین کارشناسی به میدان آمدهاند. از نظر اخلاقی هم برخی تصور میکنند ایام انتخابات، ایام رفع قلم است و فکر میکنند که «یک شب هزار شب نمیشود». بنابراین انتخابات فرصت مشارکت اجتماعی و انتخاب فهم است.
وی افزود: صرف نظر از خطکشیهای سیاسی، برخی نقاط ضعف در نامزدها مشترک است؛ وقتی در مورد زنان و خانواده حرف میزنند، آنها را به جایگاه ذینفع تقلیل میدهند و میگویند بایستی کارهایی بکنیم که نفع آن به زنان و آحاد جامعه برسد؛ این تقلیل دادن یعنی اینکه ما مصلحت شما را بهتر از شما تشخیص میدهیم؛ بنده معتقدم زن و خانواده باید در چند سطح مورد توجه باشند که یکی از آنها در مقام ذینفعی است؛ جامعه باید طوری توانمند شود که زنان درست و مسئولانه انتخاب و مسئولانه و هدفمند هم از حاکمیت دفاع کنند و حاکمیت در فهم مسائل میدانی با مردم مشارکت کند.
استاد حوزه علمیه بیان کرد: مسئله دیگر اینکه زنان باید کنشگر باشند و حاکمیت باید انگیزه مداخله هدفمند اجتماعی را در مردم و خانوادهها ایجاد کند و خانواده خودش بجوشد و حاکمیت هم باید بجوشد، خانواده و جامعه آمادهخور بیتفاوت میشود؛ طرحی را دو تن از بزرگان انقلاب به امام دادند، اینکه چون انقلاب شده دولت به طلاب شهریه بدهند؛ امام مخالفت کردند و فرمودند اگر مردم برای دینشان هزینه نکنند، بیدین میشوند؛ اگر مردم برای اخلاق، عفت و مسئولیتهای اجتماعی هزینه نکنند و مطالبه نداشته باشند، بیتفاوت میشوند؛ دولتی که مسجد میسازد خدمتی به مردم نکرده بلکه دولتی که مردم را به مشارکت اجتماعی حساس میکند خدمت کرده است.
زیبایینژاد بیان کرد: البته پیشنیاز اینکه مردم مطالبهگران فعال شوند و حساسیت اجتماعی بیابند، باید حداقل معیشت آنها تأمین شود؛ حتی اگر قرار است اصلاحات عمومی بکنیم، باید ظرفیتهای مردم فعال شود و خود مردم به میدان بیایند؛ همچنین مردم، زنان و خانوادهها باید در جایگاه ناظر بر حاکمان قرار بگیرند؛ ما همه از نظام آموزش و پرورش ناراحت هستیم، ولی خود ما که این تحلیل را داریم، چقدر مطالبه میکنیم؟ چقدر سمن برای تحول ایجاد کردهایم؟ مدارس چقدر به خانوادهها نقش دادهاند؟ امروز خانوادهها نظارتی بر نهاد دولت و آموزش ندارند.
وی اضافه کرد: جامعهای که جوانانش نتیجه فوتبال را از نتیجه جنگ فلسطین بیشتر بدانند و برای آنها مهم باشد در آستانه انحطاط است؛ نظام تربیت و رسانه و حاکمیت ما باید در ایجاد حساسیت در مسائل اصلی تلاش کند؛ مهمترین کارکرد هر حاکمیتی این است که احساس مسئولیت و عقلانیت ایجاد کند، زیرا بسیاری از مشکلات خانواده ناشی از مسائل دیگر است که سرریز شده است.
زیبایینژاد تصریح کرد: بسیاری از نامزدهای محترم سطح انتظارات مردم را افزایش میدهند، یکی میگوید اینقدر یارانه میدهم و دیگری مسائل دیگر؛ اینها قابلیت تحقق ندارد، دولتی که بحران اقتصادی و کسر بودجه دارد، نباید اینقدر بارش را سنگین کند، برنامه برای سبک کردن بار دولت بدهید. چنین وعدههایی باعث افزایش ناکامی اجتماعی میشود. هنر مدیر این است که بتواند سطح انتظارات را تعدیل و کم کند و امکانات را افزایش دهد.
رئیس پژوهشکده تحقیقات زن و خانواده اضافه کرد: برخی برنامه نامزدها ظاهرا خانوادهگرایانه و اسلامی است، اما واقعا این طور نیست؛ طرحی در مجلس با عنوان بیمه زنان خانهدار مطرح شد که بنده با آن مخالفت کردم، زیرا خیلی از زنان خانهدار نیاز مالی ندارند، شوهرشان کنار آنان هست؛ ولی 35 درصد زنان سرپرست خانوار زیر خط فقر هستند، خیلی از خانوادههایی که سرپرست مرد هم دارند، باز مشکل مالی دارند و درست نیست حق این افراد را به دیگرانی که نیاز ندارند بدهیم.
استاد حوزه علمیه گفت: طرح حقوق دادن به زنان خانوار دو اشکال اساسی دارد، دولت نباید بار خود را سنگین کند و اشکال دیگر آن این است که رادیکال و فمنیستی است؛ زنانی که خانه داری میکنند این فعالیت را به مثابه مسئولیت و ارزش اخلاقی انجام میدهند، ولی اگر حقوق بدهید، همردیف کارهای دیگر و خفیف میشود.
وی افزود: مسئله این است که اقداماتی بکنیم که نفع آن به زنان و خانوادهها برسد، نه اینکه نمایش بدهیم؛ شخصی بگوید من از زنان و اقوام در کابینه استفاده میکنم، مسئله امروز استفاده از قومیتها نیست؛ بلکه دولت جای شایستهسالاری است، باید در فرایند تدوین برنامههای راهبردی و قوانین مصالح زنان و اقلیتها و قومیتها و خانوادهها جمع شود، دولت شرکت سهامی اقوام و اقلیتها و زنان و مردان نیست؛ چرا نگاه تخصصی نداریم؟ چرا مسائل زنان را به صورت نمادین مورد توجه قرار دهیم؛ اینکه ذهن ما درگیر باشد با اینکه زن به کابینه بیاورم ولی از برنامههای بر زمین مانده آنها غفلت کنم مصیبت است.
زیبایینژاد اظهار کرد: سطحینگری در نظام برنامهریزی کشور وجود دارد، زیرا مشکلات زنان از حوزههای غیرمرتبط با مسائل خاص زنان به این گروه سر ریز میشود؛ امروز در عسلویه چندین مجتمع ایجاد شده است ولی 5 درصد کارکنان آن بومی هستند لذا کارکنان زیادی از مراکز مختلف و غیربومی باید به این مکان بیایند و در نبود آنها خانوادههای آنها دچار مشکلات زیادی میشوند و در بین کارکنان هم افسردگی و مواد مخدر و همجنسگرایی زیاد میشود.
زیبایینژاد با اشاره به وضعیت تبلیغ فرزندآوری بیان کرد: در طرحهای جمعیتی، طوری تبلیغ میشود که حاکمیت، کارگزار و مردم مجری هستند، باید برای بحث جمعیت، احساس مسئولیت اجتماعی ایجاد شود؛ باید به معیشت پایدار و مورد کفاف فکر کنیم و نه اعانه به فرزندآوری؛ مگر گیر اصلی جامعه وام ازدواج و کمک به پوشک بچه است؟ مسئله اصلی این است که تحولات معنایی در ذهن مردم مدیریت شود؛ این تحول را با توصیه فرزندآوری نمیتوان کنترل کرد؛ کسی که میبیند دختر و پسر 35 ساله دارد ولی خواستگار و شغل ندارد را نمیتوان به فرزندآوری توصیه کرد. بلکه مردم باید بدانند پیری جمعیت مشکلآفرین میشود و روی بحث تولی و تبری و اقتدار مسلمین کار کنیم.
وی تاکید کرد: اولین اولویت اقتصادی و فرهنگی مردم ایجاد معیشت پایدار و اشتغال و تقویت پول ملی است؛ یکی از مواردی که نامزدها کم به آن توجه کردند اصلاح قوانین است؛ یکی از ایرادات کشور ما این است که مجلس شورا خیلی فعال است یعنی تورم قانون داریم که دست و پا گیر و متعارض است؛ از طرفی شعار اقتصاد مقاومتی را سر میدهیم ولی قوانین ضد تولید داریم. اصلاح این روند نیاز به سرمایهگذاری مالی هم ندارد و فقط باید رویکرد خود را تغییر دهیم.
وی افزود: در چین ساخت خانهها الگو برای اشتغال است، در دانمارک یک معلم در نوبت عصر میتواند چند گوسفند و گاو در منزلش پرورش دهد؛ مشاغل نیمه وقت بانوان در آلمان وجود دارد؛ در آلمان سیستم سنتی شبیه ایران حاکم است که مرد سرپرست خانواده است بر عکس فرانسه؛ در آلمان شغل نیمه وقت برای زنان طراحی شده است.
زیبایینژاد با اشاره به مسئله اوقات فراغت، تصریح کرد: تا الان مسئله ما پرکردن اوقات فراغت بوده است، یعنی باید طوری سر مردم را گرم کنیم که وقتشان پر شود، زنان زیادی دانشگاه میروند و آنجا را محیط فراغت میدانند؛ حال سؤال این است که چگونه اوقات فراغت را در خدمت ارتقاء آگاهی، انگیزه و معرفت علمی و اخلاقی، نشاط و اقتصاد و استحکام خانواده و جهش اجتماعی قرار دهیم. بنابراین باید نگاهمان را به فراغت تغییر دهیم.
این پژوهشگر اضافه کرد: جامعه به سمت سالمندی میرود و در 30 سال آینده بالای 20 درصد جامعه پیر خواهند بود که تهدید است بنابراین باید برای این قشر برنامهریزی شود، حفظ سلامت و ورزش همگانی باید اولویت باشد در حالی که امروز پول کشور بیشتر صرف ورزش قهرمانی میشود؛ امروز بیش از سه میلیون نفر خانواده زن سرپرست داریم، که فقر مشکل عمده آنهاست، معضل بعدی آنها تنهایی و مشکل عاطفی است؛ دختری که 35 و 40 سال سن دارد نیاز عاطفی و جنسی دارد و باید برای آنها برنامهریزی شود. نباید صورت مسئله را پاک کنیم و به جای آن به آوردن زن در کابینه و برخی سخنان سخیف دیگر بپردازیم.
زیبایینژاد بیان کرد: با زنان به مثابه یک انسان با کرامت مواجه شویم، خانواده اگر مسائل مهم داشته باشد درگیر مسائل کوچک نمی شود، چرا باید ورود زنان به ورزشگاه و آمدن در هیئت دولت مسئله باشد؟ احتمالا این نامزدها مسئله ندارند که مسائل اولویت دست چندم را درجه یک میکنند.
انتهای پیام