معلمان در اولویت آموزش قرآن قرار بگیرند/ طرح‌های آموزشی استمرار ندارد
آسیب تقابل فرهنگی و توجه زیاد به بحث دعا و نمازهای مستحبی به جای قرائت قرآن و خواندن ترجمه آن، عدم وجود استمرار در طرح‌های آموزشی، لزوم قرارگیری معلم‌ها در اولویت آموزش قرآن و ... از مهم‌ترین مواردی بود که امروز در گفتوگوی ویژه اخبار قرآنی با حضور دو پیشکسوت قرآنی مطرح شد.
به گزارش خبرنگار ایکنا، گفتوگوی ویژه اخبار قرآنی امروز، ۲۸ آبان‌ماه به صورت زنده با موضوع «ضرورت آموزش همگانی قرآن کریم و نقش نهادهای دولتی و مردمی در این بین (شناسایی موانع و نحوه رفع آن)» با حضور محمد خواجوی و حسینعلی شریف پیشکسوتان قرآنی کشور و با اجرا و کارشناسی مهدی قصری‌زاده از آنتن شبکه قرآن و معارف سیما پخش شد.
محمد خواجوی در آغاز برنامه، با بیان اینکه جا دارد که به مناسبت ایام درگذشت مفسر بزرگ قرآن، علامه طباطبایی یادی از ایشان کنیم، چرا که ایشان حق زیادی به گردن همه جهان دارد، گفت: ضرورت یادگیری قرآن، اظهر من الشمس است. در کشور ما در این ارتباط زیاد گفت‌وگو شده و همین طور در آیات و احادیث اشاره زیادی شده است. وظیفه یک مسلمان فراگیری قرآن است، در حدیثی آمده است: «خَيرُكُم من تعلَّمَ القرآنَ وعلَّمَهُ؛ بهترین شما کسی است که قرآن را یاد بگیرد و به دیگران بیاموزد.» همه ملت در جریان هستند و این را می‌دانند.
حسینعلی شریف نیز ادامه داد: مسلماً همان طور که استاد خواجوی فرمودند با توجه به آیات و روایات وظیفه هر جوان و بزرگسال اهتمام به فراگیری قرآن است و حتماً کوشش کنیم که قرآن را یاد بگیرم. از اول پیروزی انقلاب اسلامی، تاکنون این کوشش در خانواده‌ها وجود داشته است، البته قرآن را یاد می‌گیریم تا به فرمایشاتش عمل و زندگی‌مان را بهتر کنیم و سبک زندگی قرآنی داشته باشیم و به یک زندگی سعادتمندی برسیم.
خواجوی درباره سؤال بعدی درباره اینکه از ابتدای انقلاب تاکنون آیا دغدغه مردم و مسئولان، آموزش عمومی قرآن بوده است؟ بیان کرد: آموزش قرآن هم مثل خیلی از کارهای دیگر یک فرایند است که در آن جدیت، پیوستگی و توازن باید باشد. این فرایند در عین حال در کشور ما در یک حدی اتفاق افتاده، اما بعضاً آمارهایی عجیب داده می‌شود. وضعیت آمار در کشور ما اصلاً خوب نیست. صرف نظر از آمار، کار باید اساسی‌تر جلو برود و دستگاه‌های حاکمیتی وظیفه هدایت و نظارت خود را به نحو احسن انجام دهند.
لقمه برداشتن از سر سیری موقع تعیین حمایت مادی از فعالیت‌های قرآنی
این مدرس قرآن عنوان کرد: در زمان مسئولیتم در سازمان دارالقرآن الکریم برای نهضت قرآن‌آموزی در سال‌های 84 و 85، 500 میلیون تومان در نظر گرفته شد در حالی که همان موقع حقوق یک سال مربی تیم ملی فوتبال ما 500 میلیون تومان بود. پس توازن وجود ندارد. به نظر می‌آید آن‌هایی که حمایت مادی را می‌خواهند انجام دهند لقمه از سر سیری برمی‌دارند، البته این به نوع تفکر در خیلی از مسئولان هست. هزینه نمی‌کنند چون کارهای فرهنگی درآمدزایی ندارد. به نهادی که درآمد مالی خوبی دارد اهمیت و بودجه خوبی می‌دهند، اما نهادی که کار فرهنگی می‌کند به عنوان یک مجموعه هزینه‌بر مطرح می‌شود، نگاه‌های اینطوری باعث می‌شود در موقع تقسیم بودجه این طور عمل شود.
با امکانات کنونی باید پیشرفت بهتری می‌کردیم
شریف اظهار کرد: نکته‌ای که استاد فرمودند در مورد بودجه 500 میلیون تومانی نشان می‌دهد چطور استاد مدیر و مدبری هستند و عجیب هست که با این بودجه کم در آن زمان حرکت‌های خوبی اتفاق افتاد و این منرا به مدیریت اساتید امیدوار کرد. با این وجود با همین کمی امکانات کارهای بزرگی انجام شده و اصلاً با قبل یا اوایل پیروزی انقلاب قابل مقایسه نیستند. الان با این اساتید خوبی که داریم و دوره‌هایی که برای مربیان گذاشه شده انتظارمان این است که خیلی پیشرفت بیشتری باید می‌کردیم، قبل از انقلاب اینقدر تعداد جلسات کم بود که از منزل به جلسه قرآن کلی راه را با امکانات آن زمان و بودجه محدودمان طی می‌کردیم.
این مؤذن افزود: اما الان راجع به آموزش همگانی صحبت می‌کنیم. به نظرم نباید فقط به این علاقه‌ها نگاه کنیم. همیشه می‌رفتم که تلاوت‌های خوب استاد مولایی(ابراهیم پورفرزیب) را بشنوم، وظیفه‌مان این است که الان باید حداقل‌ها را برسانیم. هفت میلیون دانش‌آموز مقطع ابتدایی داریم، البته آمارها نابسامان است، آیا ما برای اینها الان کار می‌کنیم؟ ظرفیت و نرم‌افزارها وجود دارد، آیا از این ظرفیت‌ها استفاده می‌کنیم؟
استمرار در آموزش قرآن وجود ندارد
خواجوی با بیان اینکه شنیدم که بعضی‌ها می‌گویند قبل از انقلاب وضعیت آموزش قرآن بهتر بود، گفت: ولی ما که در آن زمان زندگی کردیم آن موقع قرآن‌آموزی‌ها برای خواص بود. بعد از انقلاب این موضوع همگانی شد و واقعاً قابل مقایسه نیست. اما اینکه این ظرفیت‌ها وجود دارد و باز یک عده زیادی قرآن خواندن بلد نیستند، جای تأمل دارد. در قدم اول همه انتظار دارند که آموزش و پرورش این کار را کند چون از 7 تا 18 سالگی، یک ایرانی در اختیار نظام آموزش و پرورش است. به نظر می‌آید که استمرار در این مسئله وجود ندارد، هر کاری نیاز به استمرار دارد، پشت آموزش باید انگیزه‌ای باشد که دائم به قرآن مراجعه کند. منظورمان از آموزش قرآن، انس و آشنایی با فرهنگ قرآن و عمل به آن است. اینکه دستگاه‌ها چقدر کم‌کاری کردند بحث دیگری است، به فرهنگ استمرار خواندن قرآن باید توجه شود.
به گزارش ایکنا، در ادامه حسینعلی شریف با بیان اینکه یکی از چیزهایی که در بحث استمرار دخالت دارد بحث مدیریت است، بیان کرد: الان در یک مدرسه نگاه کنید تا زمانی که مدیر آن مدرسه که علاقه‌مند به قرآن بوده قرآن ساری و جاری بوده ولی در زمان مدیر دیگر که علاقه ندارد، این رها می‌شود، مدیران مملکت ما نگاه تحول‌گرایانه دارند اما این باعث مشکلات این چنینی می‌شود. در مورد دارالقرآن‌ها، آن موقع برنامه‌ای برای آن‌ها داشتیم، اما یک مرتبه مسئولی تغییر کرد و همه این موارد کنسل شد.
خیلی از معلم‌ها، قرآن را غلط می‌خوانند
وی اظهار کرد: هفت میلیون جمعیت در مقطع ابتدایی داریم. 300 هزار معلم هم در این مقطع داریم، از این معلم‌ها که باید در دوره ابتدایی قرآن را یاد بدهند چقدر در تعلیم قرآن موفق بوده‌اند و می‌توانند از عهده این کار برآیند؟ خیلی از معلم‌های عزیز ما خودشان قرآن را غلط می‌خوانند، این به نظر من در اولویت آموزشی ما باشد که اینجا را بیشتر در نظر داشته باشند.
خواجوی در پاسخ به سؤال مجری برنامه درباره اینکه چگونه می‌شود از ظرفیت فضای مجازی برای آموزش همگانی قرآن استفاده کرد؟ بیان کرد: از اینکه 100 تا چاقو درست کنیم که 99 تا کند و یکی هم دسته نداشته باشد باید پرهیز کرد. اینکه مدام مصوبه بیاوریم درست نیست باید ببینیم که چقدر نیاز است، صرف نظر از امکانات، مسئله فرهنگ مملکت مطرح است، در کشور ما و هر جای جهان برای هر کاری باید انگیزه وجود داشته باشد، اگر انگیزه باشد، بالاخره خروجی دارد.
آسیب تقابل فرهنگی در فرهنگ اسلامی
وی با طرح این موضوع که یکی از آسیب‌ها تقابل فرهنگی است، عنوان کرد: بحثم این است که همین فرهنگ اسلامی که ما داریم در آن تقابل‌هایی وجود دارد مثلاً یک اذکاری داریم که خیر دنیا و آخرت در آن است، اساساً وقتی این مسائل وجود دارد کسی ضرورت انس با قرآن را نمی‌بیند، برای اینکه باید انگیزه‌ای داشته باشد، مثلا در اخبار داریم که اگر صلوات بفرستید همه چیز در آن هست، منکر اهمیت صلوات نیستیم. اما هر چیزی در جای خود باید تعلیم داده شود. یکی از آقایان علما در اهمیت دعا می‌گفت کسی که دعا می‌کند جای قرآن را هم پر می‌کند. این خبر ظاهراً هست، اما باید دید که کجاست و منظورش چیست؟ یا نمازهایی داریم که کسی که بخواند انگار از مادر زاده شده است، خب وقتی با این دو رکعت همه چیز حل می‌شود چه نیازی به قرآن خواندن است؟
خواجوی به مسئله اقتصادی نیز اشاره کرد و گفت: یکی هم مسئله اقتصادی است وقتی این مسئله برای جامعه و فرد پیش می‌آید، مردم در اولویت اول، مایحتاج زندگی‌شان را پیگیری می‌کنند، اگر توانستند مایحتاج را تأمین کنند بعد سراغ چیزهای دیگر مثل یادگیری قرآن می‌روند.
شریف در پایان بیان کرد: معلم‌ها باید در اولویت آموزش قرآن قرار بگیرند. آموزش و پرورش و سازمان دارالقرآن و مؤسسات قرآنی کمک کنند و کلاس برای مربیان بگذارند تا آن‌ها با روش‌ها و ترفندهای جدید آشنا شوند. یک پیشنهاد برای آموزش و پرورش دارم و آن اینکه در کنار هر مدرسه، یک جلسه قرآن در منازل دانش‌آموزان داشته باشند. صدای قرآن در خانه‌ها بپیچد و در محلات خودش را نشان دهد. کارهای قرآنی جزیره‌ای انجام می‌شود، یک سایت طراحی شود که کارهای قرآنی اعلام شود و مردم از آن بهره‌مند شوند.
انتهای پیام
