مظلومیت امام مجتبی (ع) نمایه‌ای در تداوم امت در مواجهه با پیامبر(ص) بود

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، سیداحمد علم‌الهدی، نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی و امام جمعه مشهد، امروز 23 شهریورماه، در روز رحلت نبی مکرم اسلام و شهادت فرزندش امام حسن مجتبی(ع)، در حرم مطهر رضوی در جمع عزاداران، اظهار کرد: زمانی که بینش مسلمانان عوض شد، همانان که در مبارزه با مستکبران و در کنار پیامبر(ص) بودند، در مقابله با پیامبر(ع) شدند و با حضرت جنگیدند.

وی افزود : اوج ارتجاع دین پیامبر(ع) و برگشت مسلمانان آن زمان بود که امیرالمؤمنین به شهادت رسید و مردم برای اینکه امام مجتبی(ع) نوه پیامبر(ص) بود، با ایشان بیعت کردند.

امام جمعه مشهد ادامه داد: اما این دوران داورانی بود که ارزش‌ها عوض شده و ملاک‌ها تغییر یافته بود. جای مبارزه برای دین خدا و ایثارگری و به دست گرفتن سعادت ابدی را زر، زور، پول و قدرت گرفته بود. همان چیزهایی که در دستگاه معاویه فراوان بود.

نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی اظهار کرد: در زمانی که امام مجتبی(ع) بنای جنگ با یک جریان ستمگرانه مانند معاویه گذاشت تا جامعه اسلامی را از آن دستگاه آلوده تطهیر کند، از آنجا که ملاک مردم شهادت و ایثارگری در راه خدا و دین خدا نبود و قدرت و ثروت جای ملاک شهادت و ایثار را گرفته بود و این بستر در دستگاه معاویه فراهم بود، لذا از لشکر صد هزار نفره امام، هشتاد هزار نفر در یک شب با وعده زر و ثروت به سپاه معاویه پیوست.

علم‌الهدی ابراز کرد: رویارویی با پیامبر(ص) که جریان شرک داشت، جریان بت‌پرستی داشت، آن رویارویی با پیامبر(ص) را خود مسلمانان انجام دادند، لذا پیامبر(ص) تنها ۲۳ ساله زجر نکشید تا اسلام دنیای عرب را فرا گیرد، بلکه این اذیت‌ها نسبت به پیامبر(ص) از آنجا به بعد آغاز شد.

وی افزود: مظلومیت امام حسن مجتبی(ع) نمایه‌ای در تداوم امت در مواجهه با پیامبر(ص) بود. در واقع رویارویی با پیامبر(ص) از بالای کوه صفا آغاز شده بود و  تا جایی که سر فرزندش حسین(ع) روی چوب خیزران قرار گرفت، ادامه یافت.

امام جمعه مشهد تصریح کرد: در واقع نمایه اول رویارویی مسلمانان با پیامبر(ص) در جریان شهادت مظلومانه امام مجتبی(ع) نمود یافت.

نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی گفت: شعرهایی که یزید می‌خواند، نشان از این بود که ما تداوم شرک و استکبار هستیم آن وقت در جنگ بدر و احد کشته دادیم و امروز مسلط شدیم.

وی افزود: مظلومیت و شهادت امام حسن مجتبی(ع) نمایه اول این عداوت و رویارویی با پیامبر(ص) بود. آن روز پیامبر(ص) از دنیا رحلت فرمود، آن زمان امام حسن(ع) 6 سال بیشتر نداشت که روی سینه پیامبر(ص) در حال احتضار بود. امام در زمان شهادتش در کنار قبر جدش تابوتش را تیرباران کردند، این در واقع همان دشمنی و عداوت با پیامبر(ص) را نشان داد.

امام جمعه مشهد  ادامه داد: وقتی اقتدار پیامبر(ص) را در کنار مظلومیت امام حسن مجتبی(ع) می‌بینیم، آنگاه معنای اذیت، ظلم و رویارویی با پیامبر(ص) را متوجه می‌شویم.

علم‌الهدی گفت: 10 سال آخر زندگی امام حسن مجتبی(ع) اینگونه بود که خطیب بر بالای منبر امیرالمؤمنین را دشنام می‌داد. مردم نادان در کوچه و بازار حضرت را مذل المؤمنین خطاب می‌کردند و در خانه سر را کنار سر قاتل می‌گذاشت.

امام جمعه مشهد بیان کرد: روزی جابر از امام دلیل کناره‌گیری از جنگ با معاویه را پرسید، حضرت در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زد، فرمود: «تصور می‌کنی، مانند منی با معاویه می‌سازد؟ وقتی که مادرم فاطمه(س) است. حتی شیعه هم نمی‌توانست مظلومیت امام حسن مجتبی(ع) را بفهمد.»