چرا دروغ‌گو طعم ایمان را نمی‌چشد
حجت‌الاسلام امین بهرامی با اشاره به سخن امام علی(ع) مبنی بر اینکه «مؤمن طعم ایمان را نمی‌چشد، مگر اینکه از دروغ چه به شوخی و چه جدی پرهیز کند»، گفت: فرد با ایمان می‌داند هر خیر و شری به دست خداست و دیگر سعی نمی‌کند از طریق دروغ نجات پیدا کند.
به گزارش ایکنا از خوزستان، حجت‌الاسلام امین بهرامی(شریعت شوشتری)، پژوهشگر حوزوی، شب گذشته، 15 دی‌ماه در جلسه هفتگی تفسیر موضوعی قرآن کریم که با محوریت تفسیر آیات اخلاقی و اجتماعی در مسجد امام رضا(ع) اهواز برگزار شد، شهادت تعدادی از هموطنانمان در حادثه تروریستی کرمان را تسلیت و در تفسیر آیه ۱۸ سوره مبارکه ق گفت: خداوند در این آیه می‌فرماید: «مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ» هيچ سخنى را به لفظ درنمى‌آورد مگر اينكه مراقبى آماده نزد او آن را ضبط مى‌كند. گفتیم یکی از گناهان زبان، دروغ است که بسیار نکوهش شده است. قرآن کریم وقتی از عذاب منافقان سخن می‌گوید بر دروغ‌گویی آنها انگشت می‌گذارد: «فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ» (بقره، 10)؛ آنچه منافق را به سمت نفاق، سوق می‌دهد، دروغ‌گویی است.
این پژوهشگر حوزه اظهار کرد: نکته دیگر این است که اگر شخصی، از نزد خود حکمی صادر کند، حلالی را حرام و حرامی را حلال کند، دروغ گفته است. تمام حلال و حرام‌ها، معیار قرآنی یا روایی دارد. بنابراین، در صحبت‌ها باید معیارها مشخص باشد. خداوند در آیه 116 سوره نحل می‌فرماید: «وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلَالٌ وَ هَذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ؛ و براى آنچه زبان شما به دروغ مىپردازد مگوييد اين حلال است و آن حرام تا بر خدا دروغ بنديد زيرا كسانى كه بر خدا دروغ مى‌بندند رستگار نمىشوند.» بنابراین، طبق این آیه، افراد دروغ‌گو عاقبت به‌خیر نمی‌شوند.
وی با اشاره به اینکه در گذشته، کسبه پیش از آغاز به کار، احکام شرعی کسب و کار و مکاسب را فرا می‌گرفتند، تصریح کرد: متأسفانه در حال حاضر برخی جوانان توجهی به مسائل حلال و حرام در معاملات ندارند.
این پژوهشگر حوزه ادامه داد: حضرت علی(ع) فرمودند: «مؤمن طعم ایمان را نمی‌چشد، مگر اینکه از دروغ چه به شوخی و چه جدی پرهیز کند.» ممکن است کسی به خدا و پیامبر(ص)، ایمان داشته باشد و نماز نیز بخواند. دروغ چه ارتباطی به ایمان دارد؟ این ارتباط، خیلی ظریف است. فرد باایمان می‌داند هر خیر و شری به دست خداست و دیگر سعی نمی‌کند از طریق دروغ نجات پیدا کند. چون دروغ گفتن از دو حالت خارج نیست؛ یا برای دفع یک شر یا جذب یک نفع است.
بهرامی در پایان گفت: در فضای خانه، در فضای کار و در جمع مردم باید از زبان خود مراقبت کنیم. کارگزاران در این زمینه مسئولیت سنگینی دارند، چون به مردم وعده‌های فراوان می‌دهند، اما گاه آنها را فراموش می‌کنند. مسئولی که به مردم وعده می‌دهد و خود می‌داند نمی‌تواند آن را عملی کند و اصلاً در حیطه اختیارات او نیست، بازخواست می‌شود. خداوند به ما توفیق دهد که بتوانیم از گفتار خود مراقبت کنیم.
انتهای پیام
