به گزارش ایکنا، تجلیل از مقام شامخ معلمان، اساتید و افرادی که برای ترویج قرآن و عترت زحماتی را متقبل شدهاند، وظیفهای است که نمیتوان از آن شانه خالی کرد. بزرگداشت و بیان آثار و رفتار این افراد نه تنها قدردانی کوچکی از زحمات بیشائبه آنان است، بلکه برای نسل فعلی و جوانان این مرزوبوم آموزنده و راهگشاست؛ کسانی که عمری را بدون چشمداشتی به آموزش و ترویج کلام وحی گذراندهاند و به حق نام خادمالقرآن بر آنان نهادهاند. برخی از این بزرگان چهره در خاک کشیدهاند که نگاه کوتاهی به زندگی آنها خواهیم داشت. مرحوم آیتالله محمد واعظزادهخراسانی یکی از این افراد است.
محمد واعظزاده خراسانی در سال ۱۳۰۴ شمسی برابر با ۲۳ ذیالقعده ۱۳۴۳ قمری در شهر مشهد مقدس در یک خانواده مذهبی و روحانی - که تا چند نسل از وعاظ نامی خراسان بودهاند - دیده به جهان گشود.
بیشتر بخوانید:
وی پس از گذراندن دوره مكتبخانه و مدرسه در سال 1318 شمسی همراه پدرشان، مرحوم حاج شیخ مهدی، راهی نجف اشرف شده و تا اواسط سال 1321 در آنجا ادبیات، مقدمات و سطوح ابتدایی فقه و اصول را فرا گرفت. در این سال به مشهد مراجعت و در حوزه علمیه مشهد تحصیلات حوزوی را تا سال 1328 در رشتههای مختلف علوم اسلامی اعم از نقلی و عقلی، معارف و نیز سطوح عالی و بخشهایی از درس خارج فقه و اصول را نزد استادان آن حوزه مانند آیتالله سیدیونس اردبیلی، آیتالله كفایی، آیتالله میرزامهدی اصفهانی، آیتالله حاج شیخ هاشم قزوینی، آیتالله حاج شیخ مجتبی قزوینی، آیتالله حاج شیخ كاظم دامغانی و دیگران طی کرد.
در شهریور سال 1328 شمسی به حوزه علمیه قم آمد و طی ١١ سال از درسهای استادان بزرگ آن زمان و مراجع تقلید وقت آیتالله بروجردی، آیتالله سیدمحمد حجت، آیتالله سیدصدرالدین صدر، آیتالله گلپایگانی، آیتالله اراكی و چند سال از درس اصول امام خمینی(ره) و از درس فلسفه آیتالله سیدمحمدحسین طباطبایی استفاده و در علوم نقلی و عقلی از ایشان اجازه اجتهاد دریافت كرد.
همچنین اجازه نقل حدیث را از شخصیتهای بزرگ از جمله علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی، علامه سمنانی، آیتالله رامهرمزی و اجازه شفاهی از آیتالله سیدحسین طباطباییبروجردی اخذ کرد.
وی در حوزه علمیه قم در تدوین كتاب «جامع احادیث الشیعه» نزد آیتالله بروجردی شركت داشت و نیز از مؤسسان و نویسندگان مجله قدیمی و پربار «درسهایی از مكتب اسلام» بود و همراه بزرگان حوزه در تنویر افكار مردم خصوصاً نسل جوان میكوشید.
یكی از پربارترین دورههای زندگی وی مربوط به زمانی است كه از سال 1339 شمسی به جهت تدریس در دانشگاه فردوسی مشهد از وی دعوت به عمل آمد و با تشویق آیتالله سیدمحمد بهشتی در دانشكده معقول و منقول سابق (دانشكده الهیات و معارف اسلامی كنونی) به تدریس مشغول شد.
وی در زمینههای تفسیر قرآن، فقه، فقه الحدیث، تاریخ تفسیر، تاریخ حدیث، تاریخ علوم عقلی، تاریخ فقه، قواعد فقه، تاریخ علوم اسلامی، تاریخ اسلام و گاهی فلسفه و كلام به تدریس و ارشاد دانشجویان همت گماشت و سالها بهعنوان استاد تمام وقت دانشگاه به تربیت نسل جوان این مرز و بوم پرداخت. چندی هم در دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد و نیز در دانشگاه تربیت مدرس و دانشكده الهیات دانشگاه تهران تدریس کرد.
وی، همچنین علاوه بر تدریس در حوزه و دانشگاه، به فعالیتهای فرهنگی دیگری اشتغال داشت كه برخی از آن بدین شرح است؛
مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در راه نزدیكی و تقارب میان فرق مختلف اسلامی از جمله شیعه و سنی و از بین بردن اختلافات ساختگی و تعصبات نادرست، فعالیت کرد و میكوشید میان مسلمین وحدت و الفت برقرار کند. از سوی این مجمع مجله «رساله التقریب» به اشراف وی به زبان عربی منتشر شد كه حاوی مقالات و سخنرانیهای عربی مرحوم آیتالله واعظزاده خراسانی بود.
همچنین كتابهایی در مركز تحقیقات قم وابسته به این مجمع با اشراف و بعضاً با مقدمه وی، تألیف و تحقیق شد كما اینكه دانشگاه مذاهب اسلامی با ابتكار و اشراف وی در تهران تأسیس شد. مرحوم واعظزاده در هیئتهای امنای دانشگاه مذاهب اسلامی، مدرسه عالی شهید مطهری، دانشگاه علوم اسلامی رضوی و در شورای عالی كتابخانه ملی عضویت داشت و نیز چندی با سازمان سمت همكاری داشت. همچنین دو گروه قرآن و اقتصاد اسلامی در بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی تحت مدیریت وی بود.
از واعظزاده خراسانی آثاری چند به رشته تحریر در آمده كه به شرح ذیل است:
آیتالله واعظزاده خراسانی، صبحگاه روز یکشنبه ۲۸ آذرماه ۱۳۹۵ دار فانی را وداع گفت.
یادآور میشود، ایشان در سال 1385 در نمایشگاه بینالمللی قرآن به دریافت عنوان خادمان قرآن کریم در عرصه پژوهش مفتخر شد.
انتهای پیام