والدین؛ سازنده باطن فرزندان
مادر منجر به توسعه وجودی فرزندان می‌شود و به آنان امکان برقراری ارتباط و تعامل مسالمت‌آمیز، بهره‌مندی از موقعیت‌ها و فرصت‌های زندگی، انگیزه برای رشد و فعالیت و تقویت روحیه مولدگری فراهم می‌کند و پدر انرژی ساطع‌شده از مادر برای فرزند را به سمت هدف هدایت می‌کند؛ درواقع مادر شخصیت فرزندان را به شکل افقی و پدر به شکل عمودی توسعه و رشد می‌دهد.
مسعود جان‌بزرگی، استاد تمام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در سلسله جلسات «تربیت فرزند براساس رویکرد درمان معنوی» که به همت ایکنای قم تولید شده است، به مصادیق تربیت معنوی می‌پردازد. در ذیل متن و ویدئوی شانزدهمین درس ایشان از نظر می‌گذرد:
برای بازتعریف نقش پدر و مادر بهتر است به یکی از تحقیقاتی که در سوئد انجام دادم، اشاره کنم. در این تحقیق، آزمایشی برای والدین پیاده‌سازی شد که در قالب این آزمایش، مادران برای کسب درآمد مشغول به کار شدند و پدران در منزل مشغول به فعالیت بودند. پس از گذشت مدت طولانی از تحقیق و بررسی خانواده‌هایی با این سبک زندگی جدید، مشاهده شد که به‌طور معناداری طول عمر آقایان کاهش پیدا کرده است و از طرفی دیگر، زمانی که درآمد خانم‌ها از آقایان بیشتر باشد، طول عمر آقایان کاهش پیدا می‌کند.
علاوه بر این تحقیق، باید بدانیم که در جغرافیای موجود در ظرف معنایی انسان‌ها، تعریف مشخص و معینی از پدر و مادر وجود دارد که این تعاریف فطری است. درواقع نقش پدر دادن قدرت به محیط خانواده از جمله فرزندان و نقش مادر متصل کردن فرزندان با موهبت‌ها و موفقیت‌های زندگی است. بنابراین، مادر منجر به توسعه وجودی فرزندان می‌شود و به آنان امکان برقراری ارتباط و تعامل مسالمت‌آمیز، بهره‌مندی از موقعیت‌ها و فرصت‌های زندگی، انگیزه برای رشد و فعالیت و تقویت روحیه مولدگری فراهم می‌کند و پدر انرژی ساطع‌شده از مادر برای فرزند را به سمت هدف هدایت می‌کند. درواقع مادر شخصیت فرزندان را به شکل افقی و پدر به شکل عمودی توسعه و رشد می‌دهد.
به همین خاطر با مطالعه تعالیم دینی می‌توان گفت پدر به‌عنوان آخرت‌ساز و مادر به‌عنوان دنیاساز فرزندان نقش ایفا می‌کند تا فرزندان بتوانند به‌خوبی دنیا و آخرت را درک کنند. زمانی که آخرت را از دنیا جدا می‌کنید هر دو آسیب‌پذیر و آسیب‌زننده می‌شوند، دنیا بدون آخرت، متاعی اندک و آخرت بدون دنیا پوچ است. اگر ارتباط بین دنیا و آخرت را در پدر و مادر الگوسازی کنیم، پدر و مادر اگر در نقش و جایگاه خود قرار گرفته باشند، باطن فرزند ساخته می‌شود.
در این ارتباط، پدر قدرت خود را از مادر و مادر مهر و عشق را از پدر دریافت می‌کند. بنابراین، سرچشمه عشق مادر در خانواده، پدر است و سرچشمه توانمندی و قدرت پدر در خانواده مادر است، مرد قوام‌دهنده و زن حافظ خانواده است و این رابطه تعاملی خداسو بین زوجین است. بنابراین، نقش پدر و مادر عیان است و در صورت درک این رابطه، خانواده کانون تحول انسان‌های بزرگ می‌شود.
انتهای پیام
