به گزارش ایکنا از قزوین، تدبر از ریشه «دَبَر» به معنای «پشت» است، تدبر نیز به معنای اخذ تدبیر است یعنی اینکه در متن و آیات قرآن کریم تدبیری بهکار رفته است. وقتی مخاطب در آن تدبیر و اندیشه کند و آن را بهدست آورد به این کار تدبر کردن میگویند. به عبارتی دیگر در هر آیه تدبیری بهکار رفته است و اگر بنده در آن اندیشه کند و آن را بهدست بیاورد به این عمل او تدبر گفته میشود.
در این راستا ایکنای قزوین در تلاش است تا در ماه مبارک رمضان با انتشار تفسیر برخی از سورههای جزء ۳۰ قرآن کریم از سوی زهره مظفری، مربی تدبر در قرآن، برای مخاطبان، مسابقهای در پایان این ماه مبارک درباره نکات مطرح شده برگزار و به نفرات برگزیده جوایز نفیسی اهدا کند، حال در هفدهمین شماره آن که به تدبر در سوره ماعون پرداخته شده، میخوانیم:
در آیه آخر سوره ماعون آمده است: «وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ؛ و از دادن زكات و وسايل و مايحتاج خانه خوددارى مىورزند.» ماعون به کمترین چیزی که انسان نیاز دارد و همان نیاز انسان را برطرف میکند گفته میشود.
بیشتر بخوانید:
نماز نماد خداگرایی است یعنی انسان قرار است از دنیا و ویژگی بد دنیاپرستان دور شود و به سمت خداوند حرکت کند، برای همین باید در قبال یتیمان و مسکینان جامعه احساس وظیفه کند و اقداماتی انجام دهد؛ حال فرض کنید فردی نماز میخواند اما دیگران را از کوچکترین چیزی که نیاز آنان را برطرف میکند محروم میکند.
در گذشته همسایگان نسبت به هم بخشنده بودند و از کوچکترین چیزی که نیاز همسایه را رفع میکرد دریغ نمیکردند؛ گاهی با یک چیز کوچک میتوانیم نیاز همنوعان خود را برطرف کنیم. نمازگزاران غیرحقیقی نسبت به نمازش سهو دارند و ریا میکنند، همچنین در ویژگیهای رفتاری بقیه را از ماعون منع میکنند و در اختیار دیگران قرار نمیدهند.
قرآن کتاب هدایتگر است و سوره مبارکه ماعون ما را به سمت تربیت صحیح هدایت میکند، در این سوره، نمازگزارانِ مکذب دین تهدید شدند، کسانی که رفتار بدی نسبت به یتیمان و مسکینان دارند از جمله نمازگزاران ریاکار هستند که در ظاهر به دیگران کمک میکنند اما در عمل دین را تکذیب میکنند.
در جلد ۵ حدیث نورالثقلین صفحه ۶۷۹ از امام صادق(ع) نقل شده است «ماعون، شامل قرضالحسنه و هر كار نيک درباره ديگران و در اختيار قراردادن وسایل خانه و از جمله زكات است.»
حال سؤال اینجاست که ما جزو نمازگزاران واقعی هستیم و چه چیز ما را از دنیا دور و به خدا نزدیک میکند؟ آیا نسبت به فقیران و نیازمندان جامعه احساس وظیفه داریم؟ آیا نماز رفتار نادرست ما را تصحیح میکند؟ آیا ما حواسمان به همنوع و هموطنمان است؟ همه اینها سؤالاتی است که باید از خود بپرسیم تا بدانیم نمازگزار حقیقی هستیم یا صرفاً ظاهر نماز را انجام میدهیم.
انتهای پیام