چه مجازاتی در انتظار بدگویان و عیب‌جویان است
مربی تدبر در قرآن گفت: «أَفْئِدَةِ» جمع فؤاد و قلب و دل انسان است و اگر قرار باشد آتش در مورد انسان اتفاق بیفتد باید بر قلب «هُمزه»(بدگویان) و «لُمزه»(عیب‌جویان) چیره شود و آن را احاطه کند چون «هُمزه» و «لُمزه» در دنیا قلب انسان‌ها را شکسته است.
به گزارش ایکنا از قزوین، تدبر از ریشه «دَبَر» به معنای «پشت» است، تدبر نیز به معنای اخذ تدبیر است یعنی اینکه در متن و آیات قرآن کریم تدبیری به کار رفته است، وقتی مخاطب در آن تدبیر و اندیشه کند و آن را به‌دست آورد به این کار تدبر کردن می‌گویند. به عبارتی دیگر در هر آیه تدبیری به‌کار رفته است و اگر بنده در آن اندیشه کند و آن را به دست بیاورد به این عمل او تدبر گفته می‌شود.
در این راستا ایکنای قزوین در تلاش است تا در ماه مبارک رمضان با انتشار تفسیر برخی از سوره‌های جزء ۳۰ قرآن کریم از سوی زهره مظفری، مربی تدبر در قرآن، برای مخاطبان، مسابقه‌ای در پایان این ماه مبارک درباره نکات مطرح شده برگزار و به نفرات برگزیده جوایز نفیسی اهدا کند، حال در چهاردهمین شماره آن که به تدبر در سوره همزه پرداخته شده است، می‌خوانیم:
«نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ؛ آتش برافروخته خداست» این آتش علاوه بر اینکه شکننده است آتش خداست که برافروخته شده است؛ در قرآن به غیر از سوره همزه جای دیگر «نارالله» پیدا نمی‌شود، چرا این واژه مهم است.
بیشتر بخوانید:
- چرا سوره همزه با «وَیل» شروع شده است
- مخاطب خداوند در سوره «همزه» چه کسانی هستند
- پندار اشتباه ثروتمندان چیست
- «آتش شکننده» عذاب چه کسانی است
در «نَارُ اللَّه» بلاغت وجود دارد و آتشی است که خداوند آن را روشن خواهد کرد؛ آبرو و شخصیت انسان‌ها به اندازه‌ای برای خداوند مهم است که خداوند نسبت بندگان گناهکار برخورد می‌کند و این آتش را خودش روشن خواهد کرد.
خداوند از اینکه بنده‌اش به‌خاطر تحقیر دیگران ناراحت شود به هیچ عنوان نمیگذرد مگر اینکه فرد را ببخشاید؛ اگر توبه گناهکار پذیرفته نشود خداوند آتش را روشن خواهد کرد که این آتش ترس دارد و آتشی بسیار سوزان خواهد بود چون برافروخته است.
«الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ؛ آتشی که بر دل‌ها برآید و چیره شود» خداوند در ادامه توصیف خود را در خصوص مجازاتی که در انتظار «هُمزه» و «لُمزه» است توضیح می‌دهد.
آتشی که طلوع می‌کند بر «أَفْئِدَةِ» چیره می‌شود و آن را دربرمی‌گیرد؛ «أَفْئِدَةِ» چیست؟ جمع فؤاد، دل و قلب انسان است. اگر قرار باشد این آتش در مورد انسان اتفاق بیفتد باید بر قلب «هُمزه» و «لُمزه» چیره شود و آن را احاطه کند چون «هُمزه» و «لُمزه» در دنیا قلب انسان‌ها را شکسته است. با حرف زدن و جملاتی که می‌گوییم و کاری که انجام می‌دهیم باعث می‌شویم قلب و دل انسانی بشکند، بنابراین در مجازات باید قلب و دل «هُمزه» و «لُمزه» آتش بگیرد.
«إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ؛ آن آتش بر آنان سربسته است که هیچ راه گریزی از آن ندارند»؛ وقتی آتش قلب «هُمزه» و «لُمزه» را دربرگرفت هیچ راه نجاتی نخواهند داشت و در آخرت فرصت جبران وجود ندارد. آیا در آن لحظه انسان می‌تواند کاری کند؟
«فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ؛ آتشی در ستون‌هایی بلند و کشیده» در اینجا ویژگی خاصی مطرح شده است که با ذهنیت ما انسان‌ها در رابطه با آتش فاصله دارد، همیشه آتش به‌صورت مخروطی شکل بوده است ولی خداوند در این آیه می‌فرماید این آتش در ستون‌های کشیده شده است که با آتش‌های دنیای تفاوت دارد.
خداوند آتشی که برای «هُمزه» و «لُمزه» آماده شده است را این‌گونه توصیف می‌کند که شاید این آتش همان ثروتی است که در دنیا جمع می‌کردند، به‌صورت ستون روی هم می‌چیدند. شاید این آتش تداعی‌کنند ثروت آنان در دنیا بود و انسان به‌خاطر آن ثروت به خود اجازه داد قلب دیگران را بشکند.
انتهای پیام
