وسوسه‌گر انسان از میان جنیان و آدمیان است

به گزارش ایکنا از قزوین، تدبر از ریشه «دَبَر» به معنای «پشت» است، تدبر نیز به معنای اخذ تدبیر است یعنی اینکه در متن و آیات قرآن کریم تدبیری به‌کار رفته است، وقتی مخاطب در آن تدبیر و اندیشه کند و آن را به‌دست آورد به این کار تدبر کردن می‌گویند. به عبارتی دیگر در هر آیه تدبیری به‌کار رفته است و اگر بنده در آن اندیشه کند و آن را به‌دست بیاورد به این عمل او تدبر گفته می‌شود.

در این راستا ایکنای قزوین در تلاش است تا در ماه مبارک رمضان با انتشار تفسیر برخی از سوره‌های جزء ۳۰ قرآن کریم از سوی زهره مظفری، مربی تدبر در قرآن، برای مخاطبان، مسابقه‌ای در پایان این ماه مبارک درباره نکات مطرح شده برگزار و به نفرات برگزیده جوایز نفیسی اهدا کند، حال در دومین شماره، ادامه مباحث تدبر در سوره ناس را می‌خوانیم:

«الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ؛ آنکه همواره در سینه‌های مردم وسوسه می‌کند» این وسوسه‌گر در قلب وسوسه می‌کند که خیلی خطرناک است، برای مثال شما با عقل به این نتیجه می‌رسید که نباید گناهی را انجام دهید ولی در پایان با خود می‌گویید اگر گوش دهم چه می‌شود دلم می‌خواهد گوش کنم.

گاهی منطق قبول می‎کند ولی قلب همراهی نمی‎کند و قلب، عقل و ذهن را از کار می‌اندازد؛ کار وسوسه‌گر در قلب ما انسان‌هاست که واژه «دلم می‌خواهد» اتفاق می‌افتد.

بیشتر بخوانید:

• «خناس» در سوره ناس به چه معناست 

در آیه یک بحث استعاذه مطرح شده است و ما با شری که ما را تهدید می‌کند آشنا شدیم، این شر وسوسه‌کننده، پنهان شونده و خناس است و در دل مردم وسوسه را ایجاد می‌کند و آن کسی که این وسوسه را انجام می‌دهد می‌تواند از جنیان و مردم باشد.

در آیه پنجم سوره ناس آمده است: «مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ؛ از جنیان و آدمیان» بنابراین، وسوسه‌گر می‌تواند از میان جنیان و آدمیان باشد. یک دسته از جنیان تحت تبعیت شیطان هستند؛ برخی از انسان‌ها نیز وسوسه‌گر هستند، ما از وسوسه جنیان می‎ترسیم، اما در واقعیت این است که ما بیشترین ضربه را از انسان‌های وسوسه‌گر می‌خوریم. بدانیم که ما با وسوسه‌گران و شر بسیار خطرناکی مواجه هستیم که لحظه‌ای از ما غافل نمی‌‌شوند.

خداوند می‌خواهد ما را از شر دور و به خیر نزدیک کند، همان که با سعادت ما ارتباط دارد، اگر قرار است که در آخرت سعادتمند شویم باید از شرهایی که ما را از سعادت دور می‎کند دوری کنیم تا به خیر نزدیک شویم.

شری که سعادت ما را تهدید و تحریک می‌کند شری است که در آیات چهارم تا ششم سوره ناس به آن اشاره شده است. از این شرها باید به چه کسی پناه برد؟ این شر جدی است و برای پناه بردن به سه اسم پروردگار روی می‌آوریم. برای مثال شما در معرض یک امتحان سخت و خطر جدی قرار گرفته‌اید که سلامت شما را تهدید می‌کند، اگر این اتفاق بیفتد برای شفا نذر می‌کنیم، اما در بیماری‌های ساده به راحتی از کنار عبور می‌کنیم و از یاد خداوند غافل می‎شویم.

اگر شری جدی‌تر باشد توسل، توکل و استمدادطلبی از خداوند جدی‌تر می‌شود، اینجاست که خداوند می‌فرماید که به سه اسم من پناه ببرید، پس ما به «رَبِّ النَّاسِ»، «مَلِكِ النَّاسِ» و «إِلَٰهِ النَّاسِ» پناه می‌بریم.