تجلی خداوند در شب‌ قدر با نام «سلام»

به گزارش ایکنا از قزوین، مسعود جان‌بزرگی، استاد تمام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در وبینار تحلیل روانشناختی دعای مجیر که شب گذشته، ۲۲ فروردین به همت گروه درمان چندبعدی معنوی خداسو از سوی مرکز خدمات مشاوره و روانشناسی «طلیعه سلامت» برگزار شد، گفت: در روانشناسی مطلبی وجود دارد که می‌گوید کسی که حال بدی دارد اگر کنار کسی قرار بگیرد که حالش خوب است؛ درد و رنج‌هایش را فراموش می‌کند؛ طبق مطالبی که بیان شد شب‌ قدر خداوند متعال با نام «سلام» تجلی پیدا کرده و باب سلام را برای ما باز کرده است و تجربه این سلام باید در دل ما روشنایی چراغ سلام باشد.

وی ادامه داد: برنامه سلام یعنی چگونه می‌خواهم برای خودم سلامتی به ارمغان بیاورم، چگونه می‌خواهم از خودم مراقبت کنم تا سالم باشم و چگونه عملم را برای خدا سالم ارسال کنم که اگر چنین استفاده‌ای از این برنامه داشته باشیم عملی بسیار مطلوب انجام داده‌ایم.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: استفاده‌ از دعاهایی که در شب قدر خوانده می‌شود همچون دعای جوشن کبیر و دعای ابوحمزه و به خصوص خواندن دعای ابوحمزه را نباید از دست ندهیم تا پالایش شویم برای اینکه شب قدر قلبمان را به خدا بسپاریم و از خداوند بخواهیم قلب ما را جراحی کند و همه عفونت‌ها را خارج کند و قدر ما را به اندازه‌ای که او صلاح و مصلحت می‌داند قرار دهد تا تسلیم اختیار او شویم، از خداوند می‌خواهیم شب‌های قدر را برای ما شب خاصی قرار دهد.

وی اظهار کرد: از خداوند در این شب‌ها می‌خواهیم به نام خودش، سلام و قدوسش اسم ما را در فهرست کسانی که از سعادتمندان هستند و روح ما را با شهدا در جوار آنان قرار دهد به نحوی که تجربه این سلامتی را داشته باشیم؛ در این شب‌ها دعای خیر برای یکدیگر را فراموش نکنیم و به یاد هم باشیم.

استاد تمام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه عنوان در پایان گفت: پیامی که من به ذهنم رسید تا از این نکات به عنوان جمله آخر و یک برنامه عملی دنبال کنیم این است که باید با قرار دادن اعمالمان بین مبدأ و معاد یک لایه عمل کنیم در واقع از معنای «سلام» در آیه «سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ» این را فهمیدیم که با خودمان دو لایه و بیگانه نباشیم بلکه سالم باشیم و با دیگران هم یک لایه باشیم تا از هر آنچه ما را دچار دوگانگی، دولایگی و از توحید یافتگی خارج می‌کند نجات پیدا کنیم و این موضوع بیش از هر چیزی وابسته به نیات ما است چراکه از نیت عمل ما سرچشمه می‌گیرد.