به گزارش ایکنا از قزوین، تدبر از ریشه «دَبَر» به معنای «پشت» است، تدبر نیز به معنای اخذ تدبیر است یعنی اینکه در متن و آیات قرآن کریم تدبیری به کار رفته است، وقتی مخاطب در آن تدبیر و اندیشه کند و آن را بهدست آورد به این کار تدبر کردن میگویند. به عبارتی دیگر در هر آیه تدبیری بهکار رفته است و اگر بنده در آن اندیشه کند و آن را به دست بیاورد به این عمل او تدبر گفته میشود.
در این راستا ایکنای قزوین در تلاش است تا در ماه مبارک رمضان با انتشار تفسیر برخی از سورههای جزء ۳۰ قرآن کریم از سوی زهره مظفری، مربی تدبر در قرآن، برای مخاطبان، مسابقهای در پایان این ماه مبارک درباره نکات مطرح شده برگزار و به نفرات برگزیده جوایز نفیسی اهدا کند، حال در دوازدهمین شماره آن که به تدبر در سوره همزه پرداخته شده، میخوانیم:
خداوند در سوره همزه میفرماید وای بر هر عیبجوی مسخرهکننده تهمتزننده غیبتکننده که مالش را جمع و شروع به شمارش میکند، اگر کسی که مال داشته باشد و ثروتش بر تقوا در او اضافه نکند بیشتر درگیر گناه زبان خواهد بود چون بهخاطر داشتن مال دچار خودبرتربینی میشود و به خود اجازه میدهد در مورد دیگران نظر دهد و با زبانش گناه کند.
بر اساس آیه «يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ؛ گمان میکند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد» این فرد یک پندار اشتباه دارد. پندار اشتباه این است که فکر میکند مالش او را جاودان خواهد کرد یعنی برای مال اعتبار و ارزشی قائل است که موجب جاودانگی او میشود.
بیشتر بخوانید:
اگر بین افراد بررسی کنیم خواهیم دید انسانهای ثروتمند که از خداوند فاصله دارند کمتر به مرگ فکر کرده و بهگونهای زندگی میکنند انگار تا همیشه در این دنیا هستند؛ این موضوع نوع نگرش آنان را به عالم آخرت و دنیا نشان میدهد؛ اغلب این افراد برای آخرت برنامه ندارند.
اگر این افراد از این دنیا بروند معتقدند مال و ثروتشان جایگاه برتری به آنان خواهد داد. داستان معروفی در قرآن با عنوان داستان صاحبان دو باغ وجود دارد به این صورت که فردی باغات متعدد داشته و در ارتباط با دیگران میگفته برای من هیچ اتفاقی نمیافتد و اگر هم از دنیا بروم و وارد دنیای دیگر شوم به سبب مال و ثروتم جایگاهم بهتر خواهد بود.
مثال مطرح شده، پندار اشتباه این انسان را بیان میکند، چون انسان ثروتمند به پشتوانه مال و ثروتی که دارد مرگ را در جایگاه اصلی خود قرار نداده است و در ارتباط با دیگران نیز خود را برتر میبیند پس با ذهنیتی که از خود دارد به خود اجازه میدهد دل دیگران را بکشاند و برخورد نامناسبی با دیگران داشته باشد که همه این گناهان به واسطه زبان اتفاق میافتد.
غیبت و تحقیر دیگران تنها با زبان اتفاق نمیافتد گاهی انسان با چشم، حرکات دست و نوشتن موجب تحقیر میشود اما در مجموع منظور این است که چنین فردی هر آنچه از ذهنش میگذرد را نشان میدهد که بارزترین نمود آن زبان است.
انتهای پیام