به گزارش ایکنا از قزوین، آیتالله عبدالکریم عابدینی، نماینده ولیفقیه در استان قزوین، در جلسه تفسیر قرآن کریم و در شرح آیه هشتم سوره مبارکه مزمل، گفت: خداوند در این آیه میفرماید «وَاذْکرِ اسْمَ رَبِّک وَتَبَتَّلْ إِلَیهِ تَبْتِیلً» نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او بپرداز. همه عالم تجلی اسماء الهی است و هر شیء و وجود و موجودی به اندازه لیاقت و شایستگی و ظرف وجودی خود میتواند بیانگر اسماء الهی باشد و بر این اساس انبیای الهی و ائمه اطهار بالاترین تجلی اسماءالله در جهان هستی هستند که جلوه خدا و عظمت پروردگار و آیت حق محسوب میشوند.
نماینده ولیفقیه در استان قزوین اظهار کرد: حضرت امیر(ع) را آیتالله العظمی نامیدند چون ایشان پس از رسول اکرم(ص) بالاترین نشانه عظمت خداوند در زمین است. اینکه خداوند در این آیه میفرماید «وَ اذْکرِ اسْمَ رَبِّک» سوره مبارکه علق و آیه «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذِی خَلَقَ» را به ذهن متبادر میکند. هر کجای عالم را نظر کنیم نام و یاد خدا را میبینیم چون هر چیزی در عالم نشانهای گویا از خداوند و یگانگی اوست. «وَتَبَتَّلْ إِلَیهِ تَبْتِیلً» از ریشه بَتل و به معنای جدا کردن چیزی از چیز دیگر و منقطع کردن به کار میرود یعنی به این عالم مادی دنیا وابسته نباش و خود را به خدایی متصل کن که تو را آفریده است.
آیتالله عابدینی ادامه داد: خداوند ما را آفریده اما نه برای اینکه خود را وابسته به این دنیا کرده و جزو طبیعت شویم بلکه در فلسفه آفرینش؛ طبیعت را بستر رشد و بالندگی ما و راهیابی به معرفتالله قرار داده است. انسان باید در ابعاد مختلف فهم و عمل به این حقیقت دست یابد که عظمت او، در دلکندن از دنیاست نه وابستگی به حیات مادی و طبیعت.
وی گفت: طفل در رحم مادر به تغذیه از خون مادر خو گرفته و زمانی که از آن محیط جدا میشود با گریه پا به دنیا میگذارد و از این جدایی ناراحت است چون از موهبتهایی که در جهان جدید انتظار او را میکشد بیاطلاع است ما هم باید به بلوغی برسیم که خود را از وابستگی به عالم طبیعت رها کرده و به عالم بالا دست پیدا کنیم چون جسم ما وسیلهای برای بندگی و رسیدن به خداوند است.
این مفسر قرآن کریم افزود: اگر کسی تصور میکند که ارزشش در شغل و خانه و ماشین خلاصه شده بداند که باید از هواهای نفسانی و خیالات و اوهام جدا شده و همه عالم را تجلی خدا و خود را محتاج این ذات قدسی ببیند و همواره بر خلوص خود بیفزاید اینگونه است که لیاقت پیدا میکند تا آیه و تجلی ذات خداوند در جهان طبیعت باشد.
وی بیان کرد: آیه هشتم میفرماید؛ ای انسان تو مسافر عالم دیگری هستی پس خود را از هر چیزی که زمینگیر و وابستهات کرده رها کن و از دلبستگی به مادیات رها و آزاد باش. پیش از ظهور اسلام هر کسی به داشتههایش میبالید تا اینکه پیامبر آمد و تقوا را عاملی برای برتری انسانها نسبت به یکدیگر معرفی کرد تا از انسانی وابسته به مادیات انسانی خدایی بسازد.
وی در ادامه اظهار کرد: در کتاب «مفردات الفاظ قرآن» متعلق به راغب اصفهانی آمده که رسول گرامی اسلام(ص) دستور داد به دنیا وابسته نباشید، امر کرده تا ازدواج کنید و فرزندآوری داشته باشید تا من در میان امتها به امت شما مباهات کنم. پس ببینیم که «تَبَتُّل» به معنای رهبانیت از دنیا و گوشهنشینی نیست بلکه باید در تمام امور دنیایی به جای فریفته شدن، رضایت خداوند و رسول او را مدنظر قرار داد.
نماینده ولیفقیه در استان قزوین گفت: مرحوم طبرسی در تفسیر تبیان آورده است که از هرچه بریدنی است خود را رها کرده و جوانمردانه پای کار خدا باشید و به او وصل شوید و به سمت بندگی خدا حرکت کنید چون انسان جز برای عبادت خلق نشده است. باید هر کار دنیایی را به خدا و رضای او نسبت داد کارگری، کشاورزی، معلمی و مهندسی و هر کار دیگری باید در جهت رضای خدا صورت گیرد. در این حالت است که فعالیتها و محصولات خروجی آن نه تنها مضر نبوده بلکه به نفع بشریت است و علم و شغلی با شرافت و خداپسندانه را انتخاب خواهد کرد. بتول هم از ریشه «تَبَتُّل» است که این صفت برای حضرت مریم و حضرت زهرا(س) به کار رفته چون وابسته به دنیا نبودند.
وی ادامه داد: در حدیثی از نبی مکرم اسلام(ص) نقل است که برای دنیایت به گونهای اقدام کن گویا قرار است برای همیشه زنده باشی اما در همین حال برای آخرتت به گونهای عمل کن گویا فردا آخرین روز زندگی توست. ما همواره نیازمند استعانت از خداوند هستیم و هر کاری بدون ذکر بسمالله الرحمن الرحیم بیهوده و ابتر است. ماندگاری یک کار، نیازمند اذن از خداوند است. استعان یعنی موافقت اصولی گرفتن از خدا، که عزت و ماندگاری و بقا برای آن کار و آثار آن را رقم خواهد زد.
این مفسر قرآن ضمن تأکید بر دلبستن به بشارتهای خداوند و پرهیز از انذارهای او گفت: یکی از ویژگیهای بارز امام راحل اعتماد به وعدههای الهی بود که در پی آن انقلاب بزرگ اسلامی را رقم زد. در دعای کمیل هم میخوانیم که علو و برتری خدا بر همه عالم مستولی شده و نمیپسندد که مؤمنان زیر سلطه کافران قرار گیرند چون موجودیت هر چیزی که در عالم است از وجود خدا پر است و جایی برای عدم اطاعت باقی نمیماند.
عابدینی در پایان بیان کرد: همه چیز در عالم مشغول تسبیح خداست و این مشکل قلوب زنگار گرفته ماست که از تماشای این عبادت سراسری موجودات غافل ماندهایم. باید از همه چیز جدا شد و خود را برای خداوند خالص کرد و به خداوند وابسته شد. در اوایل مناجات شعبانیه هم میگوییم خدایا هر چیزی که بر من اضافه خواهد شد تنها به دست توست، علم و آبرو و حیثیت همه در دست خداست نه کس دیگری، همه نفع و ضررها در دست خداست پس از غیر خدا رهیده و به دامان خدا پناه ببریم.
انتهای پیام